MICHEL HOUELLEBECQ - TEMEL PARÇACIKLAR

Bu kitap çok acayip... oysa ki kitabı seçerken çok umutluydum iyi çıkacak diye... maalesef öyle olmadı... iki kardeşin hikayesi gibi gözüküyorsa da 60-70’li yılların ''özgür ruhçuluğunun'' şekillendirdiği bir toplumun ve en geniş halkada da insanın bencilliğinin, kötülüğünün hikayesi... ama yazar bunu anlatmak için eksantrik bir yol seçmiş... çok dolambaçlı bir şekilde anlatıyor... ruh sağlığı ciddi olarak bozuk iki kardeş, biri had safhada seks takıntılı başarısız bir tip, diğeri ise moleküler biyolojide bir deha ama insanlarla hiçbir iletişimi olmayan aseksüel bir kişi... bu durumlarını babalarının hiç ortada olmamasına, annelerinin ilgisizliğine ve onunda zeki ama sorunlu biri olmasına bağlıyor yazar (kitabın otobiyografik bir yanı da var gibi) ama büyük anneleri her iki çocuğu da sevgi ve alaka ile büyütüyor, dolayısıyla bu açıklama tek başına yeterli değil...

Ana karakterlerin problemi bu ama kitabın acayip olması buradan kaynaklanmıyor... romanın yarısından fazlası Bruno’nun seks hikayelerinden oluşuyor o kadar uzun uzun, o kadar aynı cümlelerle yazılıyor ki içinizden ‘’yeter artık’’ diye bağırıyorsunuz... diğer yarısını da çoğunu pek anlamadığınız bilimsel açıklamalar oluşturuyor, Einstein-Podolsky-Rosen paradoksundan Bohr’a, Heisenberg’e birçok fizikçi ile Thomas Mann’dan Marcel Proust’a birçok yazardan söz ediliyor (ki hem fizikçiler hem de yazarlar çok ilgimi çeker ama bu romandaki anlatımı sevmedim)... alakasız konular arasında sürekli savrulup duruyorsunuz... tek iyi yanı roman akıcılığını kaybetmiyor sadece bilimsel konulardan bahsedilen bölümlerde bazen bir kere daha okumak zorunda kalıyorsunuz...

Buraya kadar yazdıklarımdan anladığınız üzere romandan hiç hoşlanmadım ta ki son birkaç sayfaya kadar... kitabın sonunu çok ilginç bir şekilde bitirdi, gerçi o sayfaları da o kadar karışık yazmış ki doğru mu anladım diye iki kere okumak zorunda kaldım ama itiraf edeyim finali çok beğendim hatta tam o noktadan başlayıp yeni bir roman yazılsa (mümkünse başka biri tarafından) çok iyi olur...

Yazar: Michel Houellebecq
Çevirmen: Osman Senemoğlu
Sayfa Sayısı :312
Basım Yılı : 2013
Yayınevi : Can

İki üvey kardeş, iki farklı yaşam ve aşk anlayışı... Başarılı bir moleküler biyolog, matematiksel yaklaşımıyla insan sevgisinden ve cinsellikten uzak yaşayan Michel; vasat bir edebiyat öğretmeni, cinsel hazzın peşinden koşan, seks takıntılı Bruno. 

Üzerlerindeyse, özgürlük ve aşkın peşinden koşarak Amerika'ya giderken, çocuklarını büyükannelerine bırakan ve bu iki anti kahramanın travmalarının sorumlusu bir annenin gölgesi. 

Birbirlerinin varlığından haberdar olmaksızın, büyükanneleri tarafından dış dünyadan korunarak yetiştirilen ve rastlantılar sonucunda karşılaşan taban tabana zıt iki kardeş ve onların âşık oldukları kadınlarla daha da çetrefil bir hal alan hayatları.

Michel ve Bruno'nun hayat karşısındaki başarısızlıkları, bencilliği aşan değerler yaratamayan tüketim toplumunun ve toplumsal olarak yıkıcı bir hal alan narsisizmin başarısızlığına bir yanıt sanki. Houellebecq'in yeni binyılın hemen öncesinde kaleme aldığı, insan ilişkilerine karamsar bir gerçekçilikle yaklaşan bu roman yayımlandığında, gerek dili gerek bazı temel meselelere alışılmışın dışındaki yaklaşımıyla, dünyada adeta bir manevi kaos yarattı; 2000'lerin insanını, yeni Frankenstein olarak kendi kendisiyle tanıştırdı. 

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

ANDRÉ MAUROIS - İKLİMLER

SEZGİN KAYMAZ - Kün

LOU ANDREAS-SALOMÉ - RUTH