''kitap gibi''

J.Dicker 28 yaşında bir hukukçu ve bu ikinci romanı... Fransa’nın en saygın 2 edebiyat ödülünü almış ve birçok ülkede yüksek satış rakamlarına ulaşmış bir kitap... hem romanın türü hemde çoksatar olması nedeniyle benim pek tarzım olmasa da konusu hoşuma gitti ve okumaya karar verdim... doğru bir kararmış... açıkçası beklentim pek yüksek değildi ama romanı çok beğendim...hikaye müthiş... Kitap birçok katmandan oluşuyor... ·     cinayet; 33 yıl önce işlenmiş bir cinayeti genç meşhur bir yazar ve eyalet polis müfettişi birlikte çözmeye çalışıyorlar... ·       aşk; hakkında kitap yazılacak kadar büyük bir aşk ve onun çevresinde dönen olaylar, daha doğrusu hayata dair ne varsa anlatılıyor... ·     yaratıcı yazarlık; her bölümün başında nasıl kitap yazılacağına ilişkin kısa notlar  var bununla konuyla ilgilenenlere bir fikir veriyor... Yazar   ise romanını şöyle tanımlıyor... Bu çocukları hakkındaki gerçeği görmek istemeyen ana baba...

Bu kitapla ilgili ne diyeceğimi pek bilemiyorum...romanın konusu yanında yazarın hayatı da çok ilgimi çekmişti bu yüzden de okumak istedim ama beklentimin çok altında kaldığı kesin... ama yazarın hayatı hakikaten ilginç...   S. Bedford bu romana 1952 yılında başlamış ve 3 yılda yazmış, kitabın başında yer alan uzun önsözde yazar, hem bu yazım ve basım sürecini hem de hayatının belirli dönemlerini detaylı bir şekilde anlatıyor... romandaki hikayenin kendi hayatından bir takım izler taşıdığını kabul ediyor (ayrıca Bataklık Kumu adlı bir otobiyografik eseri de var), romanı yayımlatma aşamasında okuttuğu yakınlarından birçok kişinin kitabı beğenmediğini de açık yüreklilikle belirtiyor... Konu üç ailenin dram mı fars mı olduğu anlaşılamayan iç içe geçmiş yaşamlarının hikayesi, tabi ülke gerçekleriyle birlikte... yazarın anlatımını çok sevmedim, bazı bölümlerde çok detaycı, bazılarında çok üstü kapalı bir tarzı var... romanın bir kısmını yazar  anlatıyor bir kısmını da ailen...

Zamyatin 4 yaşında ‘’Gogol’’ okuyormuş... Sadece bu bile yazar hakkında bir fikir vermeye yeter sanırım... 1920 yılında da totaliter toplumla ilgili gözlemlerini somutlaştırdığı fantastik antiütopya romanı olan ‘’Biz’’i yazmış ama Sovyet Rusya'ya bir karalama kitabı olarak yorumlanmıştır...  bu roman; Proletkült ütopyaların parodisi olarak düşünülmüştür... Proletkült ütopyası ‘’insan ruhunun ve sevgi duygusunun yok edilmesi’’ temelinde dünyanın yeniden inşasına dayanıyormuş... ‘’Biz’’ romanı böyle bir dünyayı anlatıyor... 1924 yılında ingilizceye çevrilen roman  Aldous Huxley’ in ‘ ’Cesur Yeni Dünya’ ’sının,  George Orwell ’in ‘’Hayvanlar Çiftliği  ve  1984 ’’ünün,  Ray Bradbury ’nin ‘’Fahrenheit 451 ’’nin başlıca esin kaynağı olmuştur... Distopyayı severim, yukarıda sayılan romanlardan ‘’Cesur Yeni Dünya’’ dışındakilerin hepsini okudum... dolayısıyla bu romanların esinlendiği ‘’Biz’’i de okumasam olmazdı...hemen hepsinde benzer bir totaliter dünya a...