''kitap gibi''

Drago Jančar (d. 13 Nisan 1948) Sloven yazar, denemeci, oyun yazarıdır. Çağdaş Sloven edebiyatında ünlü bir kişi olan Jančar, siyasi yorumları ve sivil katılım konularında da meşhurdur. Avrupa’nın en önemli yazarları arasında gösterilen Drago Jančar’ın roman ve öyküleri 21 dile çevrildi. Fransız eleştirmenler ve yayıncılar birliği tarafından verilen, En İyi Yabancı Kitap Ödülü’ne layık bulundu. Jančar, 1994’te Avrupa Kısa Öykü Ödülü’nü; 2003’te Herder Edebiyat Ödülü ve 2011’de Avrupa Edebiyat Ödülü’nü de kazandı. Bu kitabı yukarıda özgeçmişini gördüğünüz yazarı için almıştım, hem de değişik ülkelerden okumayı seviyorum iyi bir seçim gibi gelmişti... Başlangıçta; arşivci Janes Lipnik'in, bir subayın İkinci Dünya Savaşı boyunca birlikte olduğu çok sayıda kadını anlattığı pornografik bir günce ile akıl hastahanesindeki bir hemşirenin hastalarını konu ettiği günceyi bulup, bunları saplantılı olarak incelemesi hikayesini okuyorum diye düşündüm (biraz arka kapağın etkisiyle de)...

Ölümcül bir virüs konusu bu aralar çokça işleniyor, dünyayı parmağında oynatan küresel güçlerin bunu deneyeceklerini de düşünüyorum ama sanırım ucu kendilerine dokunur diye korkuyorlar veya medeniyetin çökmesini göze alamıyorlar... Bu hikayede de 14 yaşından büyük herkes ölmüş, bu yaşı dolduranlar da ölmeye devam ediyor... Anna ve kardeşi Astor kırsaldaki evlerinde yalnız kalmışlar, Anna hem kendine hem de kardeşine bakmak zorunda... anneleri ölmeden çocukları için bir deftere yapılması gerekenler/önemli şeyler listesi yapmış, bir çeşit hayatta kalma kılavuzu... Anna içinde yazanları ezberlemiş durumda ama zaman ilerledikçe orada yazılanlar sorunları çözmüyor... Anna kardeşini dışarıdaki vahşi ortamdan korumak için evde bırakıp yiyecek aramaya çıkıyor ve dışarıda onlardan başka kimse olmadığını söylüyor... günün birinde Anna evde yokken diğer çocuk çeteleri gelip Astor'u buluyorlar ve Astor başka çocukları görünce o kadar şaşırıyor ki onların peşine takılıp gidiyor... eve geli

Yuval Noah Harari, 1976 yılında İsrail'de doğdu. Üniversite mezuniyetinden sonra 2002 yılında Oxford'da tarih doktorasını tamamlayan Harari, şu anda Kudüs Hebrew Üniversitesi Tarih Bölümü 'nde öğretim görevlisi olarak çalışmaktadır. Harari Dünya Tarihi, Ortaçağ Tarihi ve Askeri Tarih konularında uzmanlaşmıştır. Güncel araştırması makro-tarihsel sorular üzerinde yoğunlaşmaktadır: Tarih ve biyoloji arasındaki ilişki nedir? Homo sapiens ve diğer hayvanlar arasındaki temel fark nedir? Tarihte adalet var mı? Tarihin bir yönü var mı? Tarih ilerledikçe insanlar mutlu oldu mu? Bazı çalışmaları kitap olarak yayımlanan Harari'nin ülkemizde de gündeme gelmesini sağlayan Homo Deus: Yarının Kısa Tarihi ve Sapiens: Hayvanlardan Tanrılara isimli kitaplarıdır. Yukarıda özgeçmişini gördüğünüz yazarın bu iki kitabı hem dünyada hem de ülkemizde çok fazla okunuyor... bu tip konuları sevmeme karşın kitabın popülerliği uzak durmama sebep olmuştu ta ki oğlum, çok iyi mutlaka oku diyene kadar

İki sene önce yazardan Doppler romanını okumuş ve çok sevmiştim, yeni kitabı da görünce hemen atladım... bu roman 1996 yılında yazılmış, 25 yaşında bir gencin mastırını yaparken kafasının karışıp, okulu bırakması ve ben ne yapıyorum, hayatın anlamı ne, insanlar ne yapıyorlar, zaman nedir şeklinde bir sürü soruyla baş etme çabasını anlatıyor ''Hepimizin zor zamanları oluyor. Anlamsızlığın üzerimize çöktüğü, bizim her şeyi hor görüp alaycılık batağına saplandığımız günler. Sevgiye ve işlerin daha iyiye gideceğine inanmaktan vazgeçtiğimiz anlar. (syf:181)''  diye devam ediyor... Çok basit ve temel cümlelerle yazılmış, biraz çocuk kitabını andırıyor, çok kolay okunuyor, bazı sayfaları lüzumsuz... yazardan ilk bu kitabı okusaydım fazlasıyla hayal kırıklığına uğrardım, Doppler'in hatırına çok söylenmedim ama okunmasa da olur... Yazar: Erlend Loe Çevirmen : Dilek Başak Sayfa Sayısı : 207 Basım Yılı : 2018 Yayınevi : Siren Ülkemizde Doppler romanıyla t

Bu romanı epeydir biliyorum ama nasılsa bir gün okurum diye diye öylece kalmıştı, sonrasında yazarın uzun aradan sonra ikinci romanı (Mutlak Mutluluk Bakanlığı) çıktı ve bu ikinci kitap daha çok ilgimi çekti... fakat ilk kitap dururken ikinciden başlamak anlamsız geldi ve sırasıyla okuyayım dedim... sorun şu ki; yanlış bir karar olmuş, direkt ikinci romanı okusam ne hissederdim bilemiyorum ama bunu hiç sevmedim, dolayısıyla diğeri de kalıyor... Bu ödüllü bir kitap ve çok seveni var, başlamadan beğeneceğim bir kitap olduğunu düşünüyordum ama yaklaşık 5-6 gündür okumaya çalışıyorum, zor bela 122. sayfaya kadar geldim ama ne konunun içine girebildim, ne doğru düzgün bir şey anladım, ne de hoşlandım... hatta İlknur Özdemir, sevdiğim yetkin bir çevirmen olduğu halde çeviriden bile memnun kalmadım... daha kitap okuma şevkiyle dolduğum bir zamanda okusam en azından kitabı bitirirdim ama şimdi öyle hissetmiyorum... ilk birkaç sayfada bana uymadığını anladıysam da belki sonrasında alışır