''kitap gibi''

Bu kitaba sıra geldiğinde; Norveçli yazarları seviyorum, konu güzel görünüyor , kalın bir kitap üstelik (tam istediğim gibi), içine dalıp  uzun uzun okurum ne güzel, diye düşündüm... ''ne dilediğine dikkat et, gerçekleşebilir'' diye bir laf var bilirsiniz, tam da öyle oldu... üç haftadır uğraşıyorum bitmedi bitmedi bir türlü, roman kabusum oldu resmen... hatta bu ay içinde bitirmekten umudumu kesmiştim ama azıcık hileyle (400. sayfadan sonra atlaya atlaya okudum) sonuna ulaştım nihayet... bu arada atlaya atlaya okunabiliyor hiç kopukluk olmuyor konuyu fevkalade iyi bir şekilde takip edebiliyorsunuz, çünkü hep aynı mutsuzluk anlatılıyor (hani olur da benim gibi sıkılıp bu yöntemle okumak isterseniz diye bunu da yazayım)... Yazar bu kitapla 3 tane filan ödül almış ama bana hiç uymadı, ilk sayfalardan itibaren elime her aldığımda 3-5 sayfadan fazla okuyamadım...   kısa kısa öyküler gibi yazılmıştı biraz ondan, biraz da karakterlerinin çok çok mutsuz ve arızalı haller

Isabel Allende 'nin 1982 yılında yazdığı ilk romanını nihayet okudum ve bu kadar geç kaldığıma çok hayıflandım... ülkesinin siyasi geçmişini, amcasını, askeri diktatörlüğü, muhteşem bir kurgu içerisine alarak anlatıyor... önce çılgın kadınlardan oluşan bir ailenin öyküsü olarak başlıyor, sonuna doğru Şili'nin 70'li yıllarında yaşananlara odaklanıyor... özellikle sonlara doğru -Pinochet'in diktatörlüğüne- gelindiğinde nasıl bizim geçmişimize benzediğini, kapitalizmin dünyanın hemen her yerinde aynı senaryoyu tezgahladığını görüyorsunuz... çok güzel bir romandı, siz benim kadar geç kalmayın, mutlaka okuyun...  Yazar: Isabel Allende Çevirmen : Nihal Yeğinobalı Özgün Adı: La casa de los espíritus Sayfa Sayısı: 544 Basım Yılı : 2020 (12. Baskı) 1991 (1. Baskı) Yayınevi : Can Şili’nin seçimle işbaşına gelen, askerî bir darbeyle devrilip öldürülen Marksist başkanı Salvador Allende’nin son saatleri nasıl geçti?  No­bel ödüllü büyük şair Pablo Neruda’nın cenaze töre