''kitap gibi''

Dostoyevski'yi çok severim en son geçen sene Yeraltından Notlar'ı okumuştum... ''Budala'' ise epeydir bekliyordu (sanırım kalınlığı biraz gözümü korkutuyordu), zamanı gelmiş olacak ki elime alıp okumaya başladım ve bir dahada bırakamadım... çok çok sevdim bu romanı da... Dostoyevski'nin kendi hayatından epeyce iz taşıyor (sara hastalığı başta olmak üzere idama mahkum olan birinin o son anda ne hissettiğine ilişkin anlatılanlar gibi), çok sayıda ilginç karakterleri ile insan doğasını/davranışlarını inceliyor, bu arada Rus toplumuna dair görüşlerini de belirtiyordu... ''Birileri sizin bir budala olduğunuzu söylediğinde kabul etmiyorum bunu, hatta nefretle karşılıyorum... Böyle bir nitelendirme için fazlasıyla akıllısınız; ama kabul edersiniz ki, öteki insanlara benzemeyecek kadar da tuhaf birisiniz. Sizi anlıyorum, durumunuzun temel nedeni, Tanrı vergisi deneyimsizliğiniz (bu ''Tanrı vergisi'' sözcüğüne dikkatinizi çekerim prens

Reims’li bir anne ve Ankaralı bir babanın oğlu olan Boratav, Paris’te doğdu. Fransa’da Paris Siyasal Bilgiler Enstitüsü ve Strasbourg Hukuk Fakültesi’ni, İngiltere’de ise Leeds Hukuk Fakültesi’ni bitirdi. Paris, Londra ve New York’ta yaşadı. Paris ve Brüksel’de AB Parlamentosu’nda, Londra’da BBC World Service’te, New York’ta Birleşmiş Milletler’de görev yaptı. Çevirmen ve edebiyat eleştirmeni olarak çalışan Boratav aynı zamanda Chronicart dergisinin düzenli yazarlarındandır. Eylül 2009’da Fransa’da yayımlanan Beyoğlu’nda Fısıltılar yazarın ilk romanıdır ve bu kitapla Gironde Yeni Yazarlar Ödülü’ne layık görülmüştür. İkinci romanı Kaçağın Portresi, 2016’da yayımlandı. Yukarıda özgeçmişini gördüğünüz yazarı tanımıyordum bu romanı almama sebep olan ise arka kapak açıklaması idi... açıkçası güzel ve farklı bir hikaye çıkacağını ummuştum ama öyle olmadı maalesef... kitabı sevmedim, daha doğrusu bana çok lüzumsuz geldi, çok zaman harcamadım (kolay okunuyor) ama okusanız da olur, okumas

Ömer F. Oyal bildiğim bir yazar değildi, bu kitabı YKY'nin sitesinde gördüm ve eski Türk hikayelerini severim diye aldım... caday taşı efsanesi, geçmişi ve bugünü iç içe geçirdiği bir konusu var... Cemal evli, bir çocuklu bir bankacı, bir kış günü işe giderken kafasında bir uğultu, orman görüntüleri ve farklı bir lehçede öztürkçe sözler mırıldanarak kendinden geçer... önce bu duruma pek anlam veremez, aynı şeyler artarak devam etmeye başlayınca söylediği özürkçe kelimelerin ne anlama geldiğini sormak için öğrencilik günlerinden tanıdığı Türkoloji Bölümünde hoca olan Osman'a başvurur... ki zamanında Cemal solcu, Osman ülkücü olduğundan birbirlerinden de pek hazetmemektedirler... Osman zaten hayatını efsanelere vakfettiği için Cemal'i sevmese de konu ile çok ilgilenir ve olaylar bu minval üzerinde devam eder... çok eski tarihlerde ise mavi damarlı, yağmur yağdırmakta kullanılan gizemli bir taş, elden ele nesilden nesile aktarılmaktadır, konu geçmiş ve bugün arasında ile

Balzac beni çok zorluyor, bir türlü tempo tutturamıyorum, istediğim hızda okuyamıyorum, beklediğim zevki alamıyorum filan, durum kötü... 2014'de Louis Lambert'i okumuştum felsefi bir metindi ondan herhalde diye düşündüm... Vadideki Zambak ise İnsanlık Komedyası’nın Töre İncelemesi ayağında Taşra Yaşamından Sahneler başlığı altında yer alıyormuş ve konusu aşk, dolayısıyla ne kadar zor olabilirdi ki? Tabii o sanatsal cümleleri görünce yine aynı şey oldu ve beklediğimden çok uzun sürede okudum... bu seferki tek fark romanı sevdim, sonunu (Natalie'nin mektubunu) daha çok sevdim... sonuçta bir klasik okuyun derim... Yazar: Honoré de Balzac Çevirmen : Tahsin Yücel Özgün Adı: Le Lys dans la vallée Sayfa Sayısı : 330 Basım Yılı : 2014 (8. Baskı) 1990(1. Baskı) Yayınevi : Can Vadideki Zambak, ilk yayımlanışında (1836) beklenen ilgiyi görmemiş, Balzac'ın en az satan kitaplarından biri olmuştu. Oysa yazar, üzerinde en çok çalıştığı, en kusursuz, en büyük r