''kitap gibi''

Shunichi Shimamura (1862-1923) Talihsizliğin seçkin psikiyatristi: Tokyo İmparatorluk Üniversitesi Tıp Fakültesi'nden 1887 yılında mezun olan Shimamura, Prof. Hajime Sakaki'nin yanında psikiyatri eğitimi aldı. 1891'de Shimane Eyaleti'nde tilki sahiplenmesini araştırdı. 1891-94 yıllarında Berlin ve Viyana'da psikiyatri ve nöroloji eğitimi aldı. 1894'te geri döndüğünde Kyoto Eyaleti Tıp Okulu'na nöropsikiyatri profesörü olarak atandı. Kyoto İmparatorluk Üniversitesi Tıp Fakültesi'nin 1899'da kurulmasıyla birlikte birçok profesör Kyoto Eyaleti Tıp Fakültesi'nden Kyoto İmparatorluk Üniversitesi'ne geçti. Kyoto Valiliği Tıp Okulu'nun varlığı pamuk ipliğine bağlıydı. Tıp fakültesinin müdürü olarak okulun varlığı için çok çabaladı ve amacına ulaştı. Ancak aşırı çalışma onu ağır ve uzun bir hastalığa sürükledi. Onun psikiyatrik bakım felsefesi günümüzün genel hastane psikiyatrisine yakındı. Kyoto'da psikiyatrik araştırmalar için yeterli zama

23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramımız  Kutlu ve Daim Olsun... John Boyne'dan önce Romanov'ların Son Evi 'ni okudum, en bilinen kitabı Çizgili Pijamalı Çocuk'u da okuyacaktım ki filmini seyrettiğimi fark ettim dolayısıyla o kaldı... bu romanı gördüğümde ise bari devamını okumuş olayım diye düşündüm... Roman hem geçmişte (1946, 1953 gibi) hem de günümüzde (2022'de) geçiyordu, bir o tarihe birde günümüze gelerek hikayeyi anlatıyordu... Gretel'in 91 yaşındaki halini çok sevdim ama o yaş için çok enerjik hareketlere ve berrak bir akla sahip şekilde kurgulanmıştı, gerçek hayatta böyle kaç kişi olabilir diye de düşünmedim değil... umarım bu yaşa ulaşabilen herkes bu özelliklere sahip olabilir:)) Konu; suçluluk duygusunu ve yaşananlar herhangi bir insanın başına gelse farklı davranabilir miydi tartışmasını çok iyi anlatıyordu... çok sakin bir tonda ve akıcı yazılmıştı elimden bırakamadan okudum, herkese öneririm... Yazar: John Boyne Çevirmen : Olcay Mağ

Bu kitabı; ilk yayımlandığı tarihte yayınevinin sitesinde görmüş ve çok beğenmiştim, hemen okumalıyım diye düşündüm ve aldım ama nedense elim bir türlü gitmedi (malum mu oldu nedir:)) ve yaklaşık yedi ay kitaplıkta bekledi... bu arada birkaç yerde çok güzel olduğuna dair yazılar okudum süper, ama sonuç o kadar iyi değil, 300 sayfalık romanı iki haftadır okumaya çalışıyorum nihayet bitirebildim... Şimdi roman deniliyor ama 2-3 sayfalık öyküler halinde yazılmış hepsinin başlığı ve tarihi var Marco Carrera ve ailesinin hayatından kesitleri geri dönüşlerle anlatıyor... kitabın sonundaki yazarın notunda, bazı bölümlerin öyküler halinde bir takım yerlerde yayımlandığından bahsediyor, sonrasında bunları romanına eklemiş... benim en hoşuma gitmeyen şey; hem öykü öykü gitmesi hem de aman buda eksik kalmasın diye her şeyin romana eklenmesi... o kadar kalabalık bir kitaptı ki inanamadım ne ararsanız var, 3 sayfa mobilya listesi bile mevcut (masa, sehpa, büfe.... yapım tarihi, üreten firma, han

  W. Schorlau'nun son siyasi polisiyesi ile buradayım, bu kez Berlin'deki konut sorununu, kiraları artırmak amacıyla kiracıların zorla evlerinden çıkarılmak istenmesini konu ediyor... kitabın yazım aşamasının ortasında Covid pandemisinin patlaması nedeniyle araya birde bu konuyu eklemiş, aşı karşıtları, gösteriler, o sırada Almanya'da yaşananlara da değiniyor... ayrıca kapitalizmin vahşiliği/kötülüğü, derin devletin çevirdiği dolaplar, hayvan deneyleri, homosapiensin evrimleşmesi gibi yan konularda var, bu kez çok katmanlı bir roman olmuş... ''Almanya'da birkaç sene içerisinde, neredeyse sıfırdan devasa gayrimenkul holdingleri oluşmasını (......) ve onbinlerce konuta sahip olmasını hayretle izledim ve bu hayretim bugün de devam ediyor. Bunların hikayesi bana Rusya'yı hatırlatıyor. Burada da tıpkı Rusya'daki gibi, vaktiyle devlete ait olan büyük zenginliklere geceden sabaha sahip olan oligarklar ortaya çıktı. Karşılaştırma hiç de hatalı değil. Bugünün g