''kitap gibi''

Bu kitaba kadar Jean-Louis Fournier'i tanımıyordum, sinema ve televizyon için filmler çekmiş, dilimize çevrilmiş altı kitabı olan Fransız yazarmış... genellikle otobiyografik ve ailesi ile ilgili kitaplar yazıyormuş, bu son kitabı Otopsim'de de öldüğünü ve cesedini Tıp Akademisi'ne kadavra olarak bağışladığını düşünerek otobiyografik bir kurgu yapıyor... bir yandan otopsisi yapılırken bir yandan da hayatını anlatıyor, oldukça renkli bir hayatı olmuş, mizahi bir dille daldan dala her konuyu dile getiriyor... Kısa kısa yazılmış bölümlerden oluşan sürükleyici bir kitaptı, ilgi alanınıza giriyorsa deneyebilirsiniz... Yazar: Jean-Louis Fournier Çevirmen : Aysel Bora Özgün Adı: Mon autopsie Sayfa Sayısı : 128 Basım Yılı : 2019 Yayınevi : YKY Daha ziyade aile anlatılarıyla tanıdığımız Jean-Louis Fournier bu kez otopsi masasına kendisini yatırıyor: Aşkları, eşi, iş yaşamı ve iz bırakmış anıları…  “Otopsim” konusu, dili ve Fournier’nin olmazsa olmaz miz

Yukio Mişima'nın (1925-1970) başyapıtı Bereket Denizi dörtlemesinin ilk kitabı Bahar Karları'nı 2009 yılında okumuş ve çok sevmiştim, seriye devam etmeyi düşünüyordum ama bir türlü olmadı ve ikinci kitap Kaçak Atlar'ı okumam için on yıl geçmesi gerekti... Aradan bu kadar zaman geçince ilk kitap biraz silikleşiyor, Kaçak Atlar'ı okudukça yavaş yavaş hatırladıysam da arka kapak açıklamasında da belirtildiği üzere tek başına da okunabilir... Kaçak Atlar, aşağıda da yazıldığı gibi hem yazarın ölümünün bir provası, hem de Japonya'ya dair kendi görüşlerinin İsao'nun ağzından anlatımını içeren ve kendi hayatından da izler taşıyan çok eril bir roman... böyle eril bir hikayeyi seveceğimi hiç düşünmezdim ama romanı çok beğendim Bahar Karları'ndan bile biraz fazla... Japonların İkinci Dünya Savaşı'nda Kamikaze saldırılarını nasıl yaptıklarını aklım almaz hiç, bir sürü pilot ölüme nasıl uçar? Bu kitapta o ruhu çok iyi anladım ayrıca kamikazenin keli

20. yüzyıl Fransız edebiyatının en büyük mistiklerinden, romancı, oyun ve deneme yazarı   Romain Rolland'ın (1866-1944) dev eseri Jean-Christophe'un ikinci cildinden devam ediyorum... ilk ciltte Jean-Christophe'un çocukluğunu, ailesini, bulunduğu toplumu, gençliğini, aşklarını, müzik tutkusunu, eserlerini görmüş; Jean-Christophe'un müzikte ilerlerken Alman müziğinde ve çevrelerinde kendisine aykırı gelen durumları dobra dobra (coşkun ruhu nedeniyle insanların gözüne soka soka) dile getirmesi sonucunda herkes tarafından dışlanması, hatta işsiz kalması noktasında bitirmiştik.. Bu kitap, birinci cildin son bölümü İsyan 'ın kalan kısmı ile başlıyor; Jean-Christophe'a artık Almanya dar gelmektedir, annesini bırakamadığı için ne yapacağını bilemez haldeyken beklenmedik olaylar neticesinde kendini Fransa'da bulur... Bu eserin -okuduğum kadarlık kısmının- en önemli bölümü Panayır ile devam ediyoruz... burada yazar denemeci yanını ortaya çıkarıyor ve

Juli Zeh'den daha önce Kartallar ve Melekler kitabını okumuş, roman konusunda kararsız kalsam da yazarı beğenmiştim... ikinci deneme için konusu kuantum mekaniği ile ilişkili olduğundan Serbest Düşüş romanını seçtim ve ilk okuduğum kitaptan daha çok beğendim... Arka kapak açıklamasında konu Sebastian ve Oskar üzerinden anlatılmışsa da ana karakter Komiser Schilf aslında (kitabın özgün ismi de bu, bizde neden serbest düşüş olarak yayımlamışlar bilemiyorum) ve ilginçliği nedeniyle kitabı asıl merakla okutan o... Çok sürükleyici ve merakınızı diri tutan bir roman, elimden bırakamadan okuduysam da sonunda romanı sevmiş olsam da yazarın kitapların sonunu garip bir biçimde bitirme sorunu var, her iki kitapta da sonunda bu mu yani? gibi bir durumla karşı karşıya kaldım... sanki sonunu nasıl bağlayacağını bilemiyor ve bitsin diye öylesine bir şey yazıyor gibi... buna rağmen konu ilginizi çekiyorsa deneyin derim... Yazar: Juli Zeh Çevirmen : Sevinç Altınçekiç Özgün Ad