''kitap gibi''

Geçen hafta Pera Palas'ta Algan Sezgintüredi'nin söyleşisine katıldım Sezgintüredi bu kitaptan övgüyle bahsetti, benimde kitaplığımda epeydir bekliyor, okuma sırası geldi diye düşündüm... Le Guin'in ölümüne denk gelmesi ise garip bir tesadüf oldu (çok sevdiğim bir yazardır bu okuduğum 12. kitabı, ruhu şad olsun)... Bu kitaba gelirsek; yazar bir çok konuyu bir arada anlatmaya çalışmış, her bir bölümü üzerinde düşünerek, irdeleyerek okuyacağınız bir roman olmuş ama ben fazla sorgulamadan hızlıca okudum, çünkü romanı pek sevemedim... bazı bölümlerini beğendim, bir kısmında sıkıldım, androjen insanları hiç anlatıldığı gibi göremedim hepsi bana erkek gibi geldi velhasıl diğer kitaplarında yaşadığım memnuniyet duygusunu bu romanda bulamadım... kış mevsimini sevdiğim için gezegen hoşuma gitti, Elçi ile Karhideli Estraven'in yaptığı uzun ve zorlu buzul yolculuğu en sevdiğim kısım oldu... Değişik bir kitaptı, yazardan hiç okumadıysanız bununla başlamanızı önermem a...

Geçen yıl tesadüf eseri Ketil Bjornstad''ın Müzik Uğruna isimli kitabını okudum ve çok sevdim, başka kitabı da var mıdır acaba diye araştırınca Düşüş'e rastladım ve buradayız... ''Kendine dıştan bakabiliyordu. Bölünmüş bir kişilikti onunki; aslında çok namuslu ama neredeyse yakınılacak kadar duygusal, yeterli özgüveni olmayan, yönetilmeye ses çıkarmayan ve bir vakitler mahkeme kararlarını doğru verebilmek için karısına danışan biriydi. Syf:217'' kendini bu şekilde tarif eden sulh yargıcı Earling Fall karısı tarafından terk edilince ne yapacağını şaşırır ve depresyona girer, o kadar ki kızkardeşinin tavsiyesiyle annesinin yanına gider. Fakat bu da çözüm olmaz karısını bir türlü aklından çıkaramamakta ve saplantılı olarak onu düşünmektedir. Tam bu sırada okul arkadaşlarından baskın karakterli Gudmund Kvaernland Everest'e tırmanmak için kurduğu ekipte yer almasını ister, başkaları tarafından yönlendirilmeye devam ederek Nepal'e gider, sonrasın...

Yaklaşık 4 yıl önce Allende'den Maya'nın Günlüğü'nü okumuş ve çok sevmiştim... daha  meşhur olan kitaplarını da okuma niyetim vardı ama olmadı ve yine son romanı ile karşınızdayım... Hem ismine hem de arka kapak açıklamasına bakıldığında aşk romanı gibi dursa da çok katmanlı bir yapısı var; toplama kamplarının yalnızca Hitler'e özgü olmadığı, aynı şeyi Amerikalıların da Japonlara yaptığını anlatıyor... 1939'dan günümüze toplum yapısının nasıl değiştiği, Doğu Bloğunun çökmesiyle o ülkelerde yaşayan insanların durumları, yaşlıların hayatlarının son dönemlerini nasıl geçirdikleri gibi birçok konu var... roman Alma'nın 80 yaşındaki halinden başlayıp geri dönüşlerle anlatılıyor, bu yaşlılık zamanlarında Alma'ya yardımcı olan Moldovya göçmeni İrina'nın hikayesi de ayrı bir bölümü oluşturuyor... Romanı çok sevdim, toplumsal travmalarla bireysel sorunları ve insana dair her türlü konuyu harmanlayarak çok iyi anlatıyordu... ayrıca her bölümde beni şaşı...

Bu kitabı tanıtmaya yazarın özgeçmişi ile başlayayım; BRUNO NARDINI, 1921’de doğdu. 1993’te öldüğünde ardında zengin bir kültür mirası bırakmış, 1970’te kurduğu Nardini Yayınevi, özellikle sanat ve tarih-kültür araştırmaları alanındaki yayınlarıyla saygın bir yayınevi kimliği edinmişti. Yayıncı, yazar, denemeci ve şair olan Nardini, yazdığı birçok kitabın yanı sıra, birçok yapıtın editörlüğünü de üstlendi. Sanat yapıtlarının korunmasını ve onarılmasını konu alan yayınları teşvik etti, Floransa ve Roma gibi önemli kültür merkezlerindeki mimari yapılar üzerine monografilerin yazılmasını sağladı. Çocuklar İçin Leonardo da Vinci başlığını taşıyan biyografisi 15 dile çevrildi. Bruno Nardini, asıl ününü yazdığı iki olağanüstü yaşamöyküsüne borçludur: Michelangelo: Bir Dâhinin Yaşamöyküsü ve Leonardo da Vinci: Bir Ustanın Portresi. Birçok dile çevrilen bu iki yaşamöyküsü, yazarın sanatçı duyarlılığı ile titiz araştırmacılığının gerçek birer sentezi niteliğini taşır. R...