''kitap gibi''

Thomas Hardy’nin bu romanını çok okumak istiyordum, hem İngiliz klasiklerini severim hem kır yaşamını anlatıyor, romantik bir hikayesi de var, yazarın en sıcak ve en eğlenceli yapıtlarından sayılıyor daha ne olsun... o dönem İngilteresi’nin çiftlik yaşamını çok iyi anlattığı kuşku götürmez... doğa tasvirleri güzel, özellikle fırtınanın geldiği bir anı anlattığı bölüm müthişti... Konu ise genç ve güzel bir kadının kendine miras kalan çiftliğin başına geçtikten sonra çevredeki birbirinden çok farklı karakterdeki üç erkek ile arasındaki gönül ilişkilerinden ibaret... Açıkçası romanı daha çok seveceğimi düşünmüştüm... Kötü değildi, konuyu ben pek eğlenceli bulmadıysam da akıcı bir anlatımı vardı... sanırım sorun kadın karakterin aşk hayatının çok uzun uzun anlatılmasıydı... içim bayıldı biraz... tüm erkekler kadına aşık oluyor o hangisini seçsem diye karar veremiyor, detaylı kişilik analizleri yapılıyor, velhasıl bir ileri iki geri işler çok uzuyor...  En nihayetinde klasikler...

Bu kitabı anlatmak zor ama söylemesi kolay olan romanın muhteşem olduğu... bu sene rastladığım en iyi kitaplardan biri yine... ne anlattığını tam olarak ifade edemiyorum belki ama bitirdikten sonra sahip olduğum his inanılmaz... tıpkı bir şölen sofrasından kalkmak gibi... çok katmanlı bir roman bu; ölümü, aşkı, dostluğu,  istisnai insanları,   sosyalistleri (ülkemizin buna tekabül eden yıllarını), tıp bilimini, resim ve edebiyatı, velhasıl insana dair ne varsa anlatıyor... arada ufak tefek fantastik öğeler de var... bir de romanın zamansızlığı çok güzel, bazı bölümleri memleketin 1940-50’li yıllarını işaret ediyor ama bütünü her zamanda olabilir şekilde yazılmış... insanın ölümü yenmek için yapmaktan çekinmeyeceği şeyleri görüp, aşkın büyüklüğü karşısında şaşırıyorsunuz...  hayatın anlamını bulduğunuzu düşünüp, buna değmediğinin farkına varıyorsunuz... kitabı o kadar çok sevdim ki anlatmak için yazdığım cümleler yetersiz kalıyor... İki yıl önce yazarla  ...

Bu kitabı tanıtımdaki hafızasını kaybeden kadın kısmı ilgimi çektiği için aldım, hafıza hikayelerini çok severim başka bir şeye de dikkat etmedim açıkçası... bir püf noktası varmış oysa, ama ben atlamışım... X-Men gibi heyecanlı diyor, okudum ve geçtim nihayetinde bir sıfat, ama öyle değilmiş, konu X-Men’in kendisiymiş... rahatlıkla devam filmi olur... ve tamamen beklentimin dışında bir durum... evet filmi (TV’de) seyretmiştim ama fazla bir merakım yok, romanın bu konuda olduğunu bilseydim değil okumak elime alıp bakmazdım bile... Kitap tanıtımlarının okuyucuyu böyle yanıltmasından ciddi şekilde sıkıntı geldi bana üstelik iyisi kötüsü neredeyse tüm editörler bunu yapıyor... yaz şunu arkasına doğru dürüst, acayip yetenekleri olan bir grup canlı, yine acayip varlıklardan dünyayı kurtarıyor diye o türünde meraklısı var, elbet okunur.... Kitaptaki diğer vahim durum kötü bir çevirisi olmasıydı... anlamsız, garip, yerine oturmayan bir sürü cümle, tapaj hataları, unvanların yanlış ya...

Ishiguro çok sevdiğim bir yazar ve Türkçede yayımlanmış eserlerinin tamamını okudum sayılır (eski kitaplarından bir tane okumadığım kaldı)... bu sırada 10 yıl aradan sonra tüm Dünya ile aynı zamanda yeni romanı yayımlandı ve yeni kitabın cazibesi yüksek, bende hemen alıp okumaya başladım... bu kez daha önce denemediği fantastik edebiyat türünde yazmış, Britanya’nın meşhur Kral Arthur hikayesiyle ilişkilendirdiği bir konusu var... Arthur’un ölümünden çok sonrasını anlatan bir hikaye kurgulamış... yaşanan savaşları, toplumların birbirine olan kinini, öfkesini ortaya koyarken, ejderhalar, iblisler vb. ile herkesin hafızasını kaybetmesine yol açan bir sis gibi fantastik öğelere de yer vermiş...  yaşlı karı koca anılarına kavuşmak ve neden ayrı düştüklerini hatırlamadıkları oğullarına ulaşmak için yola koyuluyorlar ve tüm roman boyunca bu yol hikayesini izliyoruz... aynı zamanda da hatırlamanın mı unutmanın mı daha iyi olduğu ikilemi ile baş başa kalıyoruz... karı koca bunca yıl boyunc...