''kitap gibi''

Labatut'dan ilk kitabımı geçen sene okudum ve çok beğendim MANIAC'ı da görünce hemen okumalıyım diye düşündüm... ilk kitapta, buda, kurguyla karışık bilim adamlarını ve keşifleri anlatıyor, ikisinin arasındaki tek fark ilk kitap bütünüyle roman hissi veriyordu, bu ise üzerine roman yazsalar da belki hatırat olur, anlatı olur ama roman değil, en azından o hissi vermiyor... kitabı beğendim mi beğendim, yazarı seviyorum, çok akıcı ve merak duygunuzu koruyarak anlatıyor ama bu tip bir tarzın (bilim adamları + keşifler) benim açımdan sürekliliği yok gibi... ilk kitapta mükemmel geliyor, ikinci okunuyor, ama aynı tip bir üçüncüyü okumam herhalde diye düşündüm, tekrar duygusu çok baskın oluyor... Kitap aşağıda da yazdığı üzere içimizdeki uzaylı, muhteşem beyin, matematik dehası John von Neumann'ı (1903-1957) anlatıyor... von Neumann'ın annesi, kardeşi, eşleri, kızı, arkadaşları, öğretmenleri, diğer bilim adamları, atom bombasını yapan ekibin bilim adamları ve  askerlerden o...

Yazarı tanımıyordum hatta ismi bana mahlas (kurgu bir detektif ismi:)) gibi de geldi ama sonunda yine muhteşem bir yazarı keşfetmek için çoook geç kaldığımı fark ettim... Roman 15 yaşındaki Melanie'nin ağzından anlatılıyor, kendinden küçük iki kardeşi (Jonathon ve Victoria) var, anne babaları onları sevgiyle büyütüyor, korunaklı ve mutlu bir hayatları var, Melanie ergenliğinin başlangıcında her şeyi kurcalayıp hayaller kuruyor, Jonathon değişik bir çocuk denizciliğe meraklı durmadan gemi maketleri yapıyor, boyuyor, Victoria 5 yaşında sevimli bir bebek... bir kazada ebeveynleri ölünce ve ailenin birikimi de olmadığı anlaşılınca çocukların zengin ve neşeli hayatları son buluyor ve dayılarının (Philip) yanına gitmek zorunda kalıyorlar... yengeleri (Margaret), onun erkek kardeşleri Francie ve Finn ile birlikte yaşamaya başlıyorlar... Philip oyuncak, kukla, maske vs. yapıp satarak geçiniyor, Margaret dilsiz, ev oldukça köhne ama çocuklar bir şekilde adapte olmaya çalışıyorlar, dayı Phil...