GONÇALO M. TAVARES - BEYEFENDİLER

Şimdi nereden başlasam nasıl anlatsam? bilemiyorum... Tavares, Portekiz edebiyatının önemli, genç ve üretken yazarlarından, yirmiyi aşkın kitabı, çok sayıda ödülü var... başta Saramago olmak üzere bu işin duayenlerinden övgü üzerine övgü alıyor, yakın zamanda Nobel ödülünü alacağından bahsediliyor ve ‘’Portekizli Kafka’’ diye adlandırılıyor... ben de kolay yolu seçerek eh işte biraz karmaşık, uçuk kaçık yazıyor ama bu kadar da olur o kadar övgüyü boşa almıyor ya deyip işin içinden çıkabilirim... ama olay şu ki öyle hissetmiyorum...

İki yıl önce ‘’Kudüs’’ romanını okumuştum tek kelime ile ‘’deliliği’’ anlatıyordu... okurken uzun süre konsantre olamamış ama sonuna geldiğinde ne güzel okuyordum niye bitti şimdi diye düşünmüştüm... insanı iki arada bir derede bırakan bir romandı, yazarın olağanüstü hayal gücü ve zeka dolu yeteneği fazlasıyla belliydi ama yine de başka bir kitabını okumam diye düşünmüştüm... bu seferki romanı görünce de ilgimi çekti ama önce cesaret edemedim fakat bloglarda olumlu eleştirileri görünce dayanamadım ve buradayız...

Bu kitap 5 adet ilginç (bu kelime çok yetersiz kalıyor gerçi ama) erkeğin yapıp ettikleri ile aklından geçenleri anlatıyor... bir öykü kurgusu yok, cümleler peşi sıra yazılıyor... ama bu kadar karmaşık, bir yere ulaşmayan, insana hiçbir duygu vermeyen cümleye daha önce rastlamamıştım... ben herhangi bir kitabın karmaşık/anlaşılmaz olmasından şikayetçi değilim hatta böyle romanları seviyorum da sadece bu tip bir roman okuyorsam eğer yazarın bana okuduklarımı sevdirmesi gerekiyor... eğer hoşuma giderse hiç sorun yok tüm kitaplarını okurum... sanırım Tavares’teki sorun bu, anlattıklarının akıcılığını sağlıyor (sular seller gibi okuyorsunuz) ama hoşa gitme konusu boşta kalıyor... Kudüs romanını hariç tutuyorum onda kitabın sonunda bile olsa bunu sağlayabilmişti ama bu seferki kitapta maalesef başarılı değil...

Özetleyecek olursam tam ortada kalma durumu bu... yazardan bir daha okur muyum? hayır diyemiyorum bir başka kitabı çıkarsa muhtemelen yine okuyacağım ama hoşlanıyor muyum dersem cevabım hayır... sadece şunu net olarak söyleyebilirim eğer bu yazardan okumak istiyorsanız ‘’Kudüs’’ü seçin...

Yazar:  Gonçalo M. Tavares  

Çevirmen: İpek Gürsoy Kutluyüksel

Sayfa Sayısı :272

Basım Yılı : 2014

Yayınevi : Kırmızı Kedi

Kendine özgü mantığıyla Bay Valéry, ansiklopedi tutkusuyla Bay Henri, kara bir mizahla başarıyı ele alan Bay Brecht, özgün düşünme biçimiyle Bay Juarroz, yürüyüşe çıkmış matrak Bay Calvino ve ormandaki sadece kendisine ait kulübesinde Bay Walser... Gonçalo M. Tavares'in kaleminden dökülen entelektüel ve şiirsel harikalara Rachel Caiano'nun neşeli desenleri eşlik ediyor. Yazının beyefendilerinin mahallesi okurunu bekliyor.

"Gonçalo M. Tavares, hayalgücüne dayalı kurmacanın geçerli bağlarıyla ilişkisini kopararak ve benzersiz bir hayalgücüyle donanmış olarak Portekiz'in edebiyat sahnesine daldı. Tavares büyük bir ustalıkla çok özel bir dil kullanıyor, ve bu özel dili öyle bir uyguluyor ki onun artık bir kriter olduğunu söylemek -şimdilerde yeteneklerinin tadını çıkardığımız genç romancıları kesinlikle küçümsemiyorum- abartı sayılmaz; artık kurmaca yazında Gonçalo öncesi ve Gonçalo sonrasından söz ediliyor. Sanırım ona sunabileceğim en büyük övgü bu. Bence otuz yıl sonra, hatta belki daha da önce Nobel Ödülü'nü alacaktır, bu bir kehanet ama sanırım doğru çıkacak. Ancak ödülü aldığında onu kucaklamak için buralarda olamayacağıma üzülüyorum."
-José Saramago, Defterler-

"Gonçalo M. Tavares harika, portatif bir mahalle yaratmış. Bay Brecht ve arkadaşlarının yaşadığı, yiyip içtiği mahalle, şaşırtıcı özgünlükte bir yapıt."
-Enrique Vila Matas, El Pais-