JODI PICOULT - Ev Kuralları

Yazar aile ilişkilerini anlatan romanlar yazıyor bunu polisiye olaylarla da daha ilginç hale getiriyor.. bu kitaptan önce yazarın  ''Bir Daha Bak'' ve ‘’Abra Kadabra’’ adlı romanlarını da okumuş ve onları da çok sevmiştim.. ama bu kitap diğerlerinden de güzel çıktı.. muhteşem bir roman bu... yazar hem çok iyi bir araştırmacı hemde hayal gücü çok geniş biri...''Bir Daha Bak''da da hayal gücünü inanılmaz bulmuştum mesela... bu kitapta asperger sendromu (otizmin bir türü) olan bir çocuğun ve ailesinin hikayesi bir cinayet vak'ası etrafında anlatılıyor... aspergerli çocuğun hikayesi başlı başına bir konu iken birde buna bir cinayet vak'asının çözümü ekleniyor, çok akıcı ve esprili bir dille anlatılıyor...

Romanın anlatımı da çok güzel, Emma (çocuğun annesi, kocası çocuğun durumu anlaşılınca onu terk etmiş, tek kelimeyle müthiş bir kadın ve her şeyin altından kalkmaya çalışıyor), Jacob (otistik çocuk, aslında 18 yaşında dev gibi bir delikanlı), Theo (Jacob'un kardeşi, 15 yaşında normal bir çocuk), Oliver (28 yaşında işe yeni başlamış tecrübesiz ama çok sevimli bir avukat), Rich (bulundukları yerin polis komiseri) den oluşan 5 kişinin ağzından anlatılıyor tüm hikaye... ve kitap bittiğinde kendi hayatınızın en kötü günün  bile onların hayatının en iyi gününden, bin kat daha iyi olduğunu düşünüyorsunuz..

Birde anlatılış tarzı itibariyle komik, ama gerçekte çok zor olan olaylar var kitapta... genelde insanlar çocuklarının yemek seçmesinden çok şikayet ederler ama bu kitabı okuduktan sonra etmemek gerek diye düşündüm... Jacob, günleri renklere göre ayırmış ona göre yiyor ve giyiniyor... pazartesi yeşil, salı sarı, çarşamba kırmızı, perşembe kahverengi, cuma mavi, ayın ilk pazartesi de beyaz renkli yiyecekler yiyor... hafta sonları serbest gün.... turuncu yok, çok tehlikeli bir renk onu görünce kriz geçiriyor... işte böyle bir sürü şey var... hadi giyinmek kolay da tek bir renkten yiyecek hazırlamak ne kadar zor bunu bir düşünün..

Her ne kadar bu yazarın da belirli bir şablonu varsa (aile ilişkileri ve bir polisiye olay) da bu sizi pek fazla rahatsız etmiyor çünkü hikayeleri birbirinden çok farklı ve sürükleyici... özellikle bu roman nörotipik (normal dediğimiz) olmayan insanların hayatını göz önüne sermesi açısından çok ilginçti... bu arada kitapta, nörotipik olmayan ne demek? çoğunluk olanın nörotipik (normal) olarak sınıflandırılması neye dayanıyor?? Belkide nörotipik olmayanlar aslında normal olanlardır gibi birçok soruda soruluyor... sonuç olarak bu kitabı okumanızı şiddetle öneririm...

Yazar: Jodi Picoult

Çevirmen:Sinem Sancaktaroğlu Bozkurt

Sayfa Sayısı : 680

Basım Yılı : 2011

Yayınevi : April

Jacob Hunt sizinle göz göze gelemez. Onunla tokalaşmaya çalıştığınızı anlayamaz. Jacob sadece kendisiyle konuşur. Jacob sakardır. Her şeyden çok istese de sizinle empati kuramaz. Herhangi biri olmak ister, nasıl yapacağını bilemez. Ancak Jacob Hunt hiç kimsenin yapamayacağı şeyleri becerir. Hiç kimsenin göremediklerini görür, herkesin görmesini sağlar. Ve bir gün kusursuz cinayet işlenir.

Eserleri 40'a yakın dile çevrildi. Tüm dünyada 30 milyondan fazla okuru var. Çoğu eleştirmene göre 21. yüzyılın en özgün romancısı. Jodi Picoult, Kızkardeşim İçin, Yapboz, Cam Çocuk, Taş Kağıt Makas, Abra Kadabra ve Bir Daha Bak'tan sonra Ev Kuralları'nı koyuyor. Asperger sendromlu dahi çocuk Jacob ile kusursuz bir dünyada kusurlu olmanın öyküsünü yüksek gerilimli bir polisiyenin satır aralarından fısıldıyor.

Akıllıca kurgulanmış ve tutku dolu. Ev Kuralları Jodi Picoult'un en iyi romanlarından!
USA Today

Ev Kuralları bir solukta okunan, müthiş kurgulanmış bir roman. Okurun yüzleşmek istemediği her ne varsa tutkuyla önlerine koyuyor.
Boston Globe

Picoult'un dili Ev Kuralları'nda iyice keskinleşiyor. Bir annenin sevgisi, bir oğulun arada kalmışlığı üzerinden farklılıklara ve toleransa dair müthiş bir hikaye sizi bekliyor.
BookPage

Picoult bir kez daha müthiş bir araştırmanın sonucunda etkili ve gerçekçi bir destan yaratıyor, otizm ve Asperger sendromuna dair sürükleyici, şok edici bir roman.
Publishers Weekly

Picoult kestirilemez bir ihtişamla yazıyor.
Stephen King