''kitap gibi''

Yazarın imza günü duyurusunu gördüm önce, kimmiş diye bakınca yaşam öyküsü ilgimi çekti, kitabın ilk bölümünü yayınevinin sitesinden okuyunca da hoşuma gitti ve yeni bir yazarla tanışmış oldum... bu romandan başka iki öykü kitabı ve bir romanı daha var, kitapları birkaç dile çevrilmiş, 2002’den bu yana radyo gazeteciliği ve çevirmenlik yapıyormuş... Roman geçmişi ile hesaplaşamamış, bugününü anlamlandıramayan bir kadının hayatını anlatıyor... daha küçük bir çocukken öksüz kalan Fatma, zaten pek sevemediği memleketini Ankara’da kazandığı üniversiteye gitmek için terk ediyor, daha sonra da mastır için yurt dışına çıkıyor ve sonrasında da çeşitli yabancı ülkelerde kendine bir hayat kuruyor... her ne kadar ülkesi ile bir bağlantısı yoksa da bulunduğu yerlere de ait olamıyor... bu yalnız hayatı, işinden ayrılmak zorunda kaldığında kendini İstanbul’da bulmasıyla değişmeye başlar, geçmişi ile yüzleşmek durumunda kalır, hayatına giren eski ve yeni erkeklerle duygu dünyasını sorgular, velh...

Yılın sonuna yaklaştıkça favori yazarlarımın kitapları peşi sıra yayımlanmaya başladı... Ishiguro, Murakami, Kaymaz derken Tahir Musa Ceylan’ın da yeni romanı çıktı... bende mutlu mesut sırayla okumaya koyuldum... geriye bir tek Murakami kaldı onu da yakında okuyacağım...   Böyle bir benzetme yapmak ne kadar doğru bilmiyorum ama ben Ceylan’ın ilk romanını okuduğum günden beri Türkiye’nin Murakami’si olduğunu düşünüyorum... hem tarzını hem de hikayelerini benzetiyorum, en azından bende uyandırdıkları his aynı; tek kelimeyle MUHTEŞEM... Gelelim bu romana; Bektaş, iki ablası ve annesi ile büyümüş, halihazırda yalnız yaşayan, temizlik ve birçok konuda takıntıları ve evhamları olan bir öğretmen... takıntıları bir yana bırakıldığında öğrencilerine düşkün, işini en iyi şekilde yapmaya çalışan, düzgün, iyi bir insan... ama ne yaparsa yapsın o bir kaybeden veya tutunamayan bir insan... her şekilde toplumda kabul görmüyor, bir şeyi yapsa da yapmasa da kabahat hep üstüne kalıyor... r...

Marcel Beyer 1965 doğumlu, Alman ve İngiliz Dili ve Edebiyatı eğitimi almış, on adet kitabı, sekiz adet ödülü bulunan bir Alman yazar... neredeyse Almanya’nın tüm edebiyat ödüllerini almış gibi görünüyor... bu romana rastladığımda; Alman yazarları (üstelik bol ödüllü) beğenirim, ikinci dünya savaşı hikayelerini de severim,  kuşlara da bir itirazım yok o halde güzel olmalı diye düşünüp aldım... hatta beklediğimden bile iyi bir hikaye ile karşılaşacağımı düşünüyordum ama maalesef tümüyle yanıldım... yazar '' Gerçekliğin Kaşifi, Tüm Almanya'nın Yazarı"   gibi övgüler aldığına göre ben yanılıyor olabilirim ama bu kitabı hiç sevemedim... zor okunan bir kitap değil ama kurgusundan ve yazarın tarzından hoşlanmadım... Tüm hikaye aşağıya eklediğim arka kapak açıklamasındaki kadar, yani 400 sayfa okuyorsunuz ama elinizde kalan yarım sayfa tutuyor... bunun dışında var olan olmayan tüm kuş türlerini, bunların yanı sıra diğer hayvanları öğreniyorsunuz... tarihi olayları (Na...

Psikolojik hikayeleri severim ama epeydir bu tip bir roman okumamıştım, hoşuma gitti... oldukça sürükleyici yazılmış elinizden bırakmak istemiyorsunuz... Bilgi İşlem sektöründe çalışan ve yüksek teknolojiye haiz bir ürün yapan başarılı bir yönetici (Charlie), bulunduğu şirkette çalışan tanımadığı birinden ürününün tehlikede olduğuna dair bir e-mail alır. Bu kişi ona şirketteki başka bir üst düzey yöneticinin projesini engellemeye çalıştığını söyler ve buna ilişkin USB  ile bir sunum dosyası verir. Bu sunum dosyasında yazılanları düzelten Charlie konunun tartışılacağı üst yönetim toplantısına davetsiz olarak katılır ve orada diğer yöneticiyi ürününü engellemekle suçlar. Fakat ilgili kişinin öyle bir niyeti olmadığı ortaya çıktığı gibi, kendisine USB’yi verenin de o şirkette hiç çalışmadığı personel bölümü tarafından ifade edilir. Charlie, sunumu kimin oluşturduğunun kayıtlardan bulunabileceğini söyler ve kontrol ettiğinde bir gün önce kendisi tarafından hazırlandığını bulur, Charli...

Sevinç Ku ş ları-2 Eğer tanrı varsa, umarım iyi bir mazereti vardır... Woody Allen Sevinç Kuşları serisinin ilk kitabını bitirirken iyi ki seriymiş demiştim (ki ben serileri sevmem aslında) ve yanılmamışım hakikaten çok güzel bir ikinci roman bu, hatta ilkinden bile iyi denilebilir, neredeyse tüm romanı bir dejavu hissi ile okuyorsunuz ilk romandaki genel çerçeve birebir tekrar ediyor gibi ama bir yandan da başka şeyler anlatılıyor... Bu kitapta da doktorlar, mafya babaları, polisler, hayat kadınları vs. var ama ana konu fuhuşa sürüklenmek için kaçırılan sokak çocukları ve onları kurtarmak için çabalayan bir avuç insanın hikayesi... ilk kitapta tema ‘’aşk’’ tı, bunda ise ‘’kötülük’’ ... Kesif, buz gibi bir kötülük anlatılıyor baştan sona... isyan duygunuzun doruğa çıktığı epeyce bir bölüm var romanda ama başka biri yazsa tam bir yeraltı edebiyatı olabilecek kitap S. Kaymaz’ın müthiş yeteneği sayesinde zevkle okunur hale geliyor (tabii ben yeraltı edebiyatını çok sev...

Bu okuduğum ilk Saramago romanı ve çok beğendim... Öncelikle dili çok güzel, mizahi bir anlatımı var... ince ince bir alaydan herkes, her olgu payını alıyor... konu ölüm olunca da bu daha enteresan bir hal alıyor... yazılış olarak dikkati çeken bir diğer yön ise konuşma bölümlerinin belirtilmemiş olmasıydı... kitabı şöyle bir karıştırdığınızda bu romanda hiç konuşma yok galiba diye düşünüyorsunuz ne bir paragraf ne de tırnak içine alınmış cümleler var... tüm konuşmalar metin içinde yer alıyor ve zor bir stil olmasına rağmen ben çok rahat okudum hatta çok değişik geldi... Konu bir yılbaşı günü artık kimsenin ölmemesi ile başlıyor, ilk başta bir mucize gibi görülse de olayın vahameti sonra ortaya çıkıyor... hızla artan yaşlı, ağır hasta, koma halindeki insanları nereye sığdırabileceklerini şaşırıyorlar... devlet, kilise, hayat sigorta şirketleri, ülkenin emeklilik sistemi, hastahaneler, yaşlı bakımevleri, cenaze hizmetlerinde çalışanlar olmak üzere herkesten itirazlar yükselmeye baş...