JOSÉ SARAMAGO - ÖLÜM BİR VARMIŞ BİR YOKMUŞ

Bu okuduğum ilk Saramago romanı ve çok beğendim... Öncelikle dili çok güzel, mizahi bir anlatımı var... ince ince bir alaydan herkes, her olgu payını alıyor... konu ölüm olunca da bu daha enteresan bir hal alıyor... yazılış olarak dikkati çeken bir diğer yön ise konuşma bölümlerinin belirtilmemiş olmasıydı... kitabı şöyle bir karıştırdığınızda bu romanda hiç konuşma yok galiba diye düşünüyorsunuz ne bir paragraf ne de tırnak içine alınmış cümleler var... tüm konuşmalar metin içinde yer alıyor ve zor bir stil olmasına rağmen ben çok rahat okudum hatta çok değişik geldi...

Konu bir yılbaşı günü artık kimsenin ölmemesi ile başlıyor, ilk başta bir mucize gibi görülse de olayın vahameti sonra ortaya çıkıyor... hızla artan yaşlı, ağır hasta, koma halindeki insanları nereye sığdırabileceklerini şaşırıyorlar... devlet, kilise, hayat sigorta şirketleri, ülkenin emeklilik sistemi, hastahaneler, yaşlı bakımevleri, cenaze hizmetlerinde çalışanlar olmak üzere herkesten itirazlar yükselmeye başlıyor ve işin içine bir de mafya girince olay daha da inanılmaz oluyor... yazar da tüm bu kurumlarla ve dolayısıyla insan  doğasıyla epeyce dalga geçiyor... bu durum 7 ay sonra sona eriyor ve ‘’ölüm’’ önemli bir değişiklikle yeniden sahne alıyor... ve bu kez de romanın sonuna kadar ölümün hikayesini (portekizcede ''ölüm'' ve ''kadın'' dişil edat aldığı için ölümü kadın olarak kurgulamış yazar) okuyoruz...

Netameli bir konuyu bu kadar güzel, akıcı ve espirili bir tarzda yazmak kolay olmasa gerek, yazarın başarısı da burada kendini gösteriyor... okuyun derim...

Yazar:  José Saramago

Çevirmen: Mehmet Necati Kutlu

Sayfa Sayısı : 208

Basım Yılı : 2013 (3. Baskı)

Yayınevi : Kırmızı Kedi

Adı bilinmeyen bir ülkede, dünya kuruldu kurulalı görülmemiş bir olay gerçekleşir: Ölüm, o güne kadar yerine getirdiği görevinden vazgeçer ve hiç kimse ölmez. Bir anda ülkeye dalga dalga yayılan sevinç çok geçmeden yerini hayalkırıklığı ve kaosa bırakır.

İnsanların ölmemesi zamanın durduğu anlamına gelmemektedir, ezeli bir yaşlılıktır artık onları bekleyen. Hükümetten kiliseye, sağlık kurumlarından ailelere, şirketlerden mafyaya kadar herkes ölümün ortadan kalkmasının getirdiği sonuçlarla mücadele etmek zorundadır. Ancak ölüm, beklenmedik bir kimlikle ve umulmadık duygularla insanların arasına geri döner.

Ölüm ve ölümsüzlük karşısında insanın şaşkınlığını, çelişkili tepkilerini ve ahlaki çöküşünü, edebi, toplumsal ve felsefi anlamda derinlikli bir biçimde işleyen José Saramago, geçici olanla ebedi olanı birbirinden ayıran kısa mesafenin meseli sayılacak Ölüm Bir Varmış Bir Yokmuş'u, başladığı gibi bitiriyor: "Ertesi gün hiç kimse ölmedi."