ISABEL ALLENDE - Violeta

12. Allende kitabımı okumuş bulunuyorum, bu roman Violeta'nın bir asırlık hayatını anlatıyor ve Violeta Ruhlar Evi üçlemesindeki Nivea del Valle'nin torunu, dolayısıyla Ruhlar Evi'ni dörtleme haline getiriyor da diyebiliriz... Violeta 1920 yılında 5 erkek çocuktan sonra doğuyor, babası Arsenio del Valle girişimci bir ruha sahip, gelecek vaat eden her türlü işe yatırım yapan, borçlanmaktan korkmayan, atak bir iş adamı, aileye ait büyük bir evde oturuyorlar, annesi zayıf bünyeli bir kadın, en büyük abisi José Antonio avukat, evde kalmış 2 ilginç teyze ve anneanneleri de onlarla birlikte yaşıyor... 1929 ekonomik buhranına borçla yakalanınca tüm varlıklarını kaybediyorlar, kırsalda küçük bir beldeye göç edip hayatlarını yeniden kurmaya çalışıyorlar ve Violeta'nın büyümesini izlemeye devam ediyoruz...

Garip bir şekilde bu roman bana çok tanıdık geldi sanki ikinci kez okuyormuşum gibi, Ruhlar Evi Üçlemesinin diğer kitaplarına yeniden göz attım acaba orada anlatılan bir şeyi yeniden mi yazmış diye ama bir türlü nedenini bulamadım... ülkenin tarihine her romanda değiniyor ama o değil, bana ailenin hayatı tanıdık geldi, bilemedim neyse... ayrıca bu roman çok tekdüze yazılmıştı sanki gazete haberlerini okuyor gibi hissettim, eski Allende kitaplarının tarzı gibi değildi... tüm bunlara rağmen yazarı çok sevdiğim için sıkılmadan da okudum, Allende'den ilk okuyacaksanız bu romanla başlamayın ama daha önce okuduysanız bunu da deneyin derim... 

Yazar: Isabel Allende

Çevirmen: İnci Kut

Özgün Adı: Violeta

Sayfa Sayısı: 400

Basım Yılı: 2023

Yayınevi: Can

Violeta, 1920 yılının fırtınalı bir gününde, beş oğlu olan bir ailenin ilk kızı olarak dünyaya gelir. Daha doğduğu andan itibaren olağanüstü olaylar hayatına damga vurur: Birinci Dünya Savaşı’nın etkileri hâlâ hissedilmektedir, İspanyol gribi Güney Amerika kıyılarına çoktan ulaşmıştır.

Violeta, sadece Violeta'nın yıkıcı kalp kırıklıkları ve tutkulu ilişkilerle, yoksulluk ve zenginlikle, korkunç kayıplar ve muazzam mutluluklarla dolu yüz yıllık yaşamının değil; aynı zamanda asırlık bir tarihe tanıklık eden kadın hakları mücadelesi, zorbaların yükselişiyle düşüşü ve sonuçta bir değil iki pandeminin şekillendirdiği hayatının öyküsüdür.

Unutulmaz tutkusu, kararlılığı ve mizah anlayışı nedeniyle ömür boyu büyük değişimler yaşayan bir kadını anlatan Allende, okurlarını bir kez daha hem büyüleyici hem de dokunaklı bir destanla baş başa bırakıyor.

ISABEL ALLENDE, 1942’de Peru’da doğdu. Şilili bir diplomat olan babasının görev süresi bitince ailesiyle birlikte Şili’ye geri döndü. 1967’de kariyerine gazeteci olarak Mampato ve Paula dergisi gibi Şili medyasında yazılar yayımlayarak başladı, burada “Civilice a su troglodita” (“İlkel İnsanı Uygarlaştırın”) adını verdiği köşesinde yazdığı yazılarla sesini duyurdu. 1973 Askerî Darbesi’nde babasının kuzeni Salvador Allende’nin öldürülmesinden sonra 1975’ten 1988’e kadar yaşadığı Venezuela’ya sığınmak zorunda kaldı. 1981’de ölümcül hasta olan büyükbabasına yazdığı mektup daha sonra ilk romanı Ruhlar Evi’ne dönüştü. 1982’de Ruhlar Evi’ni 1984’te Aşktan ve Gölgeden, 1985’te Eva Luna adlı romanları, 1989’da Eva Luna Anlatıyor adlı öykü kitabı izledi. Sonsuz Düzen romanı 1991’de, Paula 1994’te, Kaderin Kızı 1999’da, Sararmış Bir Fotoğraf 2000’de, Yüreğimdeki Ülkem 2003’te yayımlandı. Allende 2002-2004 yılları arasında Canavarlar Kenti, Altın Ejder Krallığı ve Pigmeler Ormanı adlı romanlardan oluşan gençlik üçlemesini kaleme aldı. Allende, gerçekçi bir anlatım ve siyasal bir yaklaşımla büyülü gerçekçiliğin gerçeküstücü geleneğini ustaca kaynaştırdı.