''kitap gibi''

Üçlemenin ikinci kitabına başlarken keşke peş peşe okusaydım diye düşündüm ilk kitabı hatırlayamazsam diye, aradan 5-6 ay geçti zannediyordum meğerse tam bir yıl olmuş... neyse ki korktuğum olmadı hemen hemen her şeyi hatırladım, zaten bu serinin kendine has bir aurası var sizi sarıp sarmalıyor ve o ortama (hikayenin içerisine) götürüveriyor, sanki hiç zaman geçmemiş gibi kaldığınız yerden devam ediyorsunuz... Jaime Deza insanların karakterlerini/davranışlarını yorumlamaya devam ediyor, konu bir şeyi istemek, korkmak, şiddete uğramak, şiddete başvurmak, şiddete tanık olmak kavramları arasında gidip geliyor... birde yorumladığı insanların bilgilerinin kimlere gittiğini bilmediğini fark ediyor ve bunun üzerinde düşünüyor... yine İspanya tarihinin karanlık dönemlerine yer veriyor, kendisinin davranışları ile ilgili olarak da çözümlemeler yapıyor... amiri Tupra'nın şiddete başvurması o sırada kendisinin tanık olarak hissettikleri ve hareketlerini de irdeledikçe irdeliyor... anlatım