ALBERT CAMUS - YABANCI

Camus bu kitabı 1942 yılında yazmış olup, ilk ve en çok ses getiren romanıdır... yazarın çok duru ve akıcı bir anlatımı var, hikaye ise kitabın ismi ile birebir örtüşüyor... romanın baş kahramanı Mersault her şeye yabancı bir durumda, sadece yaşıyor (bugünün moda deyimiyle anı yaşıyor)... annesinin ölümünü, kendi yorgunluğundan fazla önemsemiyor, hapse giriyor ne orada olma nedenini ne mahkeme sürecini ne de aldığı cezayı mühim buluyor... sanki her şey onun dışında cereyan ediyor gibi davranıyor ve insan nasılsa her duruma alışıyor diye düşünüyor...

Bu romanda ‘’Camus felsefesi olarak özetlenebilecek  '’hayat hiç bir şey değildir, itina ile yaşayınız.'’ sözüne uygun bir hikaye var. Hayatın bir anlam aramaya çalışmayacak kadar kısa olduğu, nihayetinde bir anlamı olmadığı, anlamı olsa bile olmasının hiç bir şey değiştirmeyeceği, bu yüzden insanın yapabileceği en iyi şeyin hayatını yaşamak olacağı’’ ortaya konuluyor.

Yazar yine bu kitapta dualizm (Mutluluk ve keder, yaşam ve ölüm, karanlık ve aydınlık gibi ikilik) ve absürdizm (saçma ve uyumsuzluk) felsefesini çokça vurguluyor. Bir yanda yaşayarak hayatlarımıza değer vermekte öte yandan eninde sonunda yok olacağımız gerçeğini de bilmekteyiz. Yaşamın beyhudeliğinin bilincinde olan insan şeklinde ‘’saçma’’ kavramı özetlenmektedir.

Ben bu romanı epeyce gecikerek okudum ama yazarın bakış açısı hoşuma gitti, okumanızı öneririm...

Yazar:  Albert Camus

Çevirmen: Samih Tiryakioğlu

Sayfa Sayısı :119

Basım Yılı : 2013 (43. Baskı)

Yayınevi : Can

"Albert Camus"nün ( 1913-1960) en tanınmış, en çok yabancı dile çevrilmiş, en çok incelenmiş ve hala en çok satan kitaplar arasında yer alan "Yabancı", aynı zamanda yazarın en gizemli yapıtı. 
Ölümün egemen olduğu bir "varlık"ın en anlamsız olgularını saçma bir düzensizlik içinde yaşayan bu romanın başkişisi "Meursault", bir simge kahraman değildir, "adı" olmayan bir "Yabancı"dır; bu eksik kimlik, gerçeklikten algıladığı şeyi yapılandıramayan, yeniden örgütleyemeyen, ama gerçekliğin yankılarını yakalamaya çalışan bir boş bilincin imgesidir. Onun kayıtsızlığı ve edilgenliği, işte bu boş bilincin ürünüdür. Yabancı, büyüleyici gücünü, içinde barındırdığı trajedi duygusuna borçlu: Bir türlü ele geçirilemeyen anlamın sürekli aranması, bilinç ile toplumsal dünya arasındaki çatışma... Camus'yle buluşanların hiçbiri, onunla karşılaşınca hayal kırıklığına uğramamıştır. "Mutluluk, bir yerde ve her yerde hiçbir şey beklemeden dünyayı, insanları sevmektir," der Camus. Giderek daha çok sevilen bir yazar olması, onun bu sevgisinin yansımasından başka bir şey değildir.