ÖMER F. OYAL - Gecelerin En Güzeli

Ömer F. Oyal bildiğim bir yazar değildi, bu kitabı YKY'nin sitesinde gördüm ve eski Türk hikayelerini severim diye aldım... caday taşı efsanesi, geçmişi ve bugünü iç içe geçirdiği bir konusu var...

Cemal evli, bir çocuklu bir bankacı, bir kış günü işe giderken kafasında bir uğultu, orman görüntüleri ve farklı bir lehçede öztürkçe sözler mırıldanarak kendinden geçer... önce bu duruma pek anlam veremez, aynı şeyler artarak devam etmeye başlayınca söylediği özürkçe kelimelerin ne anlama geldiğini sormak için öğrencilik günlerinden tanıdığı Türkoloji Bölümünde hoca olan Osman'a başvurur... ki zamanında Cemal solcu, Osman ülkücü olduğundan birbirlerinden de pek hazetmemektedirler... Osman zaten hayatını efsanelere vakfettiği için Cemal'i sevmese de konu ile çok ilgilenir ve olaylar bu minval üzerinde devam eder... çok eski tarihlerde ise mavi damarlı, yağmur yağdırmakta kullanılan gizemli bir taş, elden ele nesilden nesile aktarılmaktadır, konu geçmiş ve bugün arasında ilerler...

Romanı da yazarı da beğendim, çok sürükleyici bir anlatımı vardı merakla okudum, konu ilginizi çekiyorsa deneyin derim...

Yazar: Ömer F. Oyal

Sayfa Sayısı: 254

Basım Yılı: 2018, 2007(1. Baskı Literatür Yay.)

Yayınevi: YKY

“Gecelerin En Güzeli”, Ömer F. Oyal’den Caday Taşı efsanesini merkezine alarak uzak geçmiş ve şimdi arasında zaman içinde yüzen ve her şeyi ters yüz eden bir roman...

Gelenek, kırılma, süreklilik ve kopuş hem benzersizliği içinde hem de düşük insanlık halleri üzerinden ustalıkla anlatılıyor.

“En kötüsü de soğukla kaynaşmış korku. Donduran korku, esrarlı mağaralardan mızraklı karanlık ordular gibi fırlayıp zaman denilen hayali sonsuz bir âna dönüştürür. Bu sonsuzca donmuş an parçası bütün evrenin biricik gerçeği, çıkışsız cehennemi kesilerek her şeyin üzerini kendi renksiz dokusuyla kaplayıverir. Yaratılış diğer bir kutba kendisinin tam aksi bir kutba doğru büzülüvermiştir sanki. Bir ruhun hiç ile yüz yüze olduğunu fark etmesi, cehennemin kapısından bakmasından çok daha dehşet verici. Cehennem hiç değildir çünkü. Hiçliğe nazaran umut doludur. Hiç, bir ceza da değildir. Arkasından gelebilecek başka hiçbir sıfatı peşine takmaz. Korku ‘hiç’in görünmez kıvılcımının yüzünüze sıçrayıvermesidir ve o yüzden üşütür zaten.”