HÉLÈNE L'HEUILLET - gecikmeye övgü - zaman nereye gitti?

Bu kitabı gördüğümde çok heyecanlanmış, yazar bir felsefeci olduğundan hepimizin şikayet ettiği zamanın hızlı geçmesi konusunu iyi açıklayacağını düşünmüştüm... maalesef umduğumu bulamadım, anlaşılması çok güç bir metindi... daha direkt yazayım kitaptan hiçbir şey anlamadım sayılır, bir kaç paragrafta işte bu, tamam filan dedim ama o kadar azdı ki onu göz ardı edebilirim... zamanın hızlanmasını kapitalizme (tüketim toplumuna) bağlıyor gibi?... çözüm olarak da gecikmek gerekiyor gibi? bir önermesi var ama ondan da hiçbir şey anlamadım... melankoliden, uykusuzluktan, hüzünden bahsediyor sanki gecikmek onlara çözüm olabilecekmiş gibi anlatıyor ama bilemedim? ayrıca tek kişi gecikerek sorunu çözebilse bile toplumsal olarak nasıl olacak? belli değil, anlamadım demiştim değil mi?... çeviriden de hoşlanmadım, özetle benim için hüsran oldu...

''Gecikmenin yerinde kullanımı başkasının zamanını suistimal etmeye izin vermez kuşkusuz. Düzenli olarak gecikenler can sıkarlar haklı olarak, ama zamanlarını ''yönetemedikleri'' gerekçesiyle rahatsızlık vermemelidirler. Suistimalin kaynağı, gecikmenin kendisinde değil, tersine, uysallığının sınırlarını sınamak için birisini bekletmekten hoşlanmakta yatar. Zaten gecikme bir düzene oturtulamaz. Genel bir tutuma dönüşemez. Yoksa bozguncu işlevini kaybeder. Gecikme bizi şaşırtmalıdır. Geç kalanı bile şaşırtmalıdır. Sevincin koşuludur bu. Sevinç ve neşe veren gecikme bilinçaltının tezahürüdür. Kendimizle olan buluşmaya vaktinde varmaya yönelik temel ödevimizi hatırlatır bize... (Sonuç syf:102)'' bu paragrafın size bir fikir vermesini umuyorum...


Yazar: Hélène L'Heuillet

Çevirmen: Şehsuvar Aktaş

Özgün Adı: Éloge du retard – Où le temps est-il passé?

Sayfa Sayısı: 104

Basım Yılı: 2022

Yayınevi: YKY


Çağımızın hastalığı: Zamansızlık, her yere ve her şeye geç kalma korkusu... Oysa geç kalmak iyidir.

Hélène L’Heuillet Gecikmeye Övgü’de çocuklukta ısrar etmek, uykusuzluk, annelik, çalışma yaşamının katı kuralları gibi olgular üzerinden zaman(sızlığ)ın hissedilen yüzlerini tasvir ediyor ve hayatı daha iyi anlamak için geç kalmaya davet ediyor bizi.

“Geç kalmak tam bir saplantıya dönüştü. Öyle ki her şey bizi erkenciliğe sürüklüyor. Günümüzde çocuklar bile çocukluktan çıkmak için acele etmeliler; hızlı gitmeliler – okumayı hızlıca öğrenmeli, hızlıca ‘temel bilgilere hâkim olmalı’, oradan oraya hızlı gitmeliler. ‘Erken gelişen’ bir çocuk sahibi olmak bütün ebeveynlerin hayali. Ama yaygınlaşan erken gelişmişlik, giderek daha sık görülen erken ergenlik ve erken menopoz olarak da kendini gösterdiğinde oturup ağlıyoruz.”

Hélène L’Heuillet Sorbonne Üniversitesi’nde felsefe bölümünde doçent. “Raison publique” dergisinin yayın kurulu üyesi.


Yorumlar

  1. duygu özkan19 Haziran 2022 11:23

    İlginç bir kitapmış. Gereğinden hızlı yaşamayı ve sıkıştırılmış hayatları ben de rahatsız edici buluyorum ama umursamazlıktan gelen gecikme eylemini de sevmiyorum. Her şeyin vakti zamanı var. Günümüzde daha çok iş dünyasında her şey kalıplaşmış, hızlı olanın başarılı kabul edildiği gerisinin umursanmadığını bir dönemdeyiz malesef. Sürekli bir yarış içine sokuluyoruz, sınavlar da dahil. Çözümü var mı bilmiyorum, sanırım sistemden, toplumdan biraz uzaklaşmak gerek. Bunu da herkes yapamaz.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Gül Akça20 Haziran 2022 11:39

      Zaten yazarda o yarış halinin kötü olduğunu anlatıyor ama çözüm olarak sunduğu şey bana çok yapılabilir gelmedi, çok bireysel buldum. Toplumdan uzaklaşmak zor, herkes en nihayetinde zamanın ruhuna göre davranıyor. Teşekkürler, sevgiler:)

      Sil
  2. deeptone20 Haziran 2022 12:33

    yani romandan çok felsefemsi yazmışsa anlaşılmaz tabiii :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Gül Akça20 Haziran 2022 21:53

      Roman değil zaten akademik bir kitap. Yazarın özgeçmişinden daha iyi bir anlatım beklemiştim. Sevgiler:)

      Sil
    2. deeptone20 Haziran 2022 21:57

      hımm anladıım tembelliğe övgü gibi ama düzen eleştirisi gibi ama kaotik dil :)

      Sil
    3. Gül Akça20 Haziran 2022 22:20

      Aynen öyle:)

      Sil
  3. Dear Monarosa20 Haziran 2022 18:56

    kitabı kendime yakın hissettim nedense okumam gerekiyormuş gibi hissediyorum. :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Gül Akça20 Haziran 2022 22:00

      O zaman okuyun, bende sizin yorumunuzu bekleyeyim. Sonuçta her kitap herkeste farklı izdüşümleri yapıyor. sevgiler:)

      Sil
  4. Gül Akça20 Haziran 2022 21:57

    Kesinlikle. Konu güncel, yazarda felsefeci olunca her şeyi açıklayacağını düşündüm, galiba hata burada başlıyor. Neyse başka kitaplara artık. Sevgiler:)

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

STEFAN ZWEIG - İNSANLIĞIN YILDIZININ PARLADIĞI ANLAR

Resim
S. Zweig'den ağırlıkla kurgudışı eserler okuyorum bu kitap da onlardan biri, içinde ondört deneme var ve önemli tarihsel olaylardaki tek bir ânı anlatıyor ''Tarihte de, sanatın her türünde ve günlük yaşamda olduğu gibi çok görkemli ve unutulmaz anlara ender rastlanır. (......) Başka zamanlarda kendi halinde, peş peşe ve yan yana gelişen olaylar, her şeyi belirleyen ve her şeye karar veren o bir tek anlık zaman dilimi içine sıkışıverir: Tek bir evet, tek bir hayır, bir anlık erken davranma ya da bir anlık geç harekete geçme, bu ânı, yüzlerce kuşakta geçse, asla geri getiremez ve bu yitirilen an, bireyin ve ulusların yaşamını ve hatta bütün bir insanlığın yazgısını belirler. (syf:11-12 önsöz)'' Denemelerin çoğu yukarıdaki açıklamaya uyuyor ama bazıları bu kitapta neden yer alıyor anlayamadım... Konu edilen tarihi kişiler, olaylar kısa kısa anlatılmış, hani o bölüm ilginizi çok çekmese de kolaylıkla okuyorsunuz... Denemeler şöyle; Vasco Nunez de Balboa'nın Bü
Devamı

ANDRÉ MAUROIS - İKLİMLER

Resim
Bu roman 1928 yılında yazılmış, 1967’de ilk kez türkçeye çevrilmiş, 2008’de de bir kez daha basılmış... ve iyi ki de yeniden yayımlanmış... ben ondokuzuncu yüzyılda veya en geç yirminci yüzyılın ilk çeyreğinde yazılan kitapları daha çok seviyorum zaten, bu romana da bayıldım... tanıtımda da denildiği gibi bu bir aşk hikayesi... aşkın kuralları nedir? ne olursa (veya olmazsa) aşk sayılır? kadınların veya erkeklerin aşkı algılaması nasıldır? sorularını içinde barındıran bir hikaye anlatıyor yazar... Roman, katı kuralları olan bir ailede yetişen Philippe’in, çocukken hayalini kurduğu olağanüstü kadını bulduğunda her şeyin mükemmel olacağını düşünmesiyle başlıyor, hayatına farklı zamanlarda giren, aşık olduğu iki kadın Odile ve İsabelle’in anlatıldığı bölümlerden oluşuyor... bu iki kadın birbiriyle tamamen alakasız karakterde, taban tabana zıt denilebilir... Philippe’in her ikisine davranışı da birbirinden tamamen farklı, sanki iki kadın olduğu gibi ayrı karakterde iki tane de Phi
Devamı

LOU ANDREAS-SALOMÉ - RUTH

Resim
Bu romanı yazarı için almıştım epeydir okumak istiyordum, aşağıdaki hayat öyküsünden de görüleceği üzere hem eğitimi hem de hayatına giren insanlar anlamında dikkate değer biri olduğu görülüyor... yine Ruth romanını da en ilgi çeken eserlerinden olduğu için seçtim... Yazıldığı zamanın üzerinden bir asır geçmiş eserlerde, bugünkü değer yargılarımıza uymayan bir durum varsa eğer, yazıldığı zamanı dikkate almaya çalışır, hemen ayıplamaya veya itiraz etmeye başlamam... her zamanın kendi koşulları oluyor sonuçta ama bu eserde nedense bunu hiç başaramadım ve ilk rahatsız eden nokta burasıydı... Anne ve babası ölmüş, amcasının yanında kalan bir genç kız (Ruth) var, 16 yaşında, hayal kurmaya, hikayeler uydurmaya, bunları canlandırmaya meraklı, düşüncelerini direkt olarak dile getirebilen güçlü bir karaktere sahip... yazdığı bir kompozisyon öğretmeninin (Eric) dikkatini çekiyor, geliştirilebilecek bir zihin görüyor ve onu eğitmeye karar veriyor, amcasını da ikna ederek kendi evine alı
Devamı