ESRA van der WIEL - Güneş Çavması
Güneş
Çavması serisinin ikinci kitabı geçen ay yayımlandı ve bende bu kitapla seriden haberdar oldum... ilk kitabı neden kaçırmışım diye araştırınca gördüğümü, ama
ilgilenmediğimi fark ettim... ama 2. kitap bir şekilde ilgimi çektiği için
bloglara baktım ilk kitap için ne yazılmış diye, oldukça olumlu yorumlara
rastladım ve okumaya karar verdim...
Yoruma
geçmeden önce Epsilon’un arka kapak açıklamalarına bakalım; zaman zaman
yayınevleri bu açıklamaları çarpıtıyorlar (mesela Can Yayınevi son yıllarda
çokça yapmaya başladı ne yazık ki) ama Epsilon'da daha önce rastlamamıştım...
her iki romanında arka kapağına baktığımızda çok derin, felsefi, hatta mistik
bir kitapla karşı karşıyaymışsınız gibi duruyor ama böyle bir şey yok tabii...
dolayısıyla tamamen çarpıtılmış bir durum var ona aldanmayın...
Gelelim
romana; çok çok basit, günlük, sıradan bir konusu var, bunun bir sakıncası yok
eğer güzel anlatılsaydı takdir de ederdim çünkü sıradanı, her yerde
gördüğünüz bir hikayeyi anlatmak daha zordur... küçük bir ege kasabasında
çevremizde her an rastladığımız karı-kocalar, ana-babalar, çocuklar, komşular,
esnaf v.b. herkesin birbiriyle olan ilişkileri ve başta aşk olmak üzere
duyguları, düşünceleri, önyargıları, arkadaşlıkları anlatılıyor... buraya kadar bir sorun yok
hatta çok sıcak ve samimi anlatılmış...
Problem
şu ki ülkede azıcık ‘’mürekkep yalamış’’
herkesin topluma öğüt vermeye kendini memur etmesi, zorunda görmesi ve bunu da roman
karakterleri yoluyla yapmak istemesi... gazetede, dergide, blogda, sosyal
medyada yazın illa kitap olsun diyorsanız da kişisel gelişim yazın ama
romanları rahat bırakın lütfen... biz okuyucu da önce yayınevinin arka kapağı
ile kandırılıp, birde günlük gazete haberlerinin toplamından oluşan bir romana
mahkum olmayalım...
Yeniden
romana dönersek; karakterler iyi, çok iyi, mükemmel olarak sıralanmış, kötü az
sayıda onlarda çok kötü değil... orta yaşın üzerindeki tüm kadınlar dedikoducu,
dırdırcı, önyargılı, erkekler ise kaba ve anlayışsız... yaşlı - genç herkesin bir
aşk hikayesi var... Çok mükemmel şahıs(!) (Mecnun) vasıtasıyla kasabadaki
herkese (aslında bize) öğüt veriliyor hani yaşlı olsa tam ‘’Dedem
Korkut’’ diyebileceğiniz bir tavırla... bu da yetmiyor çok iyi birinin (Handan)
anneannesinin masalları vasıtasıyla da bu toplumu düzeltme işi daha da
pekiştiriliyor... bitmiyor ayrıca son on yılda ülkede yer alan konulara;
laiklik, Atatürkçülük, etnik milliyetçilik, din, eğitim vs. dair görüşler
belirtiliyor... kadın erkek sorunu olmadan olur mu?? ona da çocukken okuduğumuz
pamuk prenses masalının alt metnini deşifre ederek (ben tüm masalların alt
metninin deşifre edilmesini ilk olarak sabitfikir.com’da okumuştum yazar da ana
kaynak neresi ise oradan almış olmalı) yer veriliyor ve her şey hallediliyor...
okuyucu da derdine yanabilir artık...
Birde
kitap ve müzik tavsiyeleri var (bunu da yaratıcı yazarlık atölyelerinde mi
öğretiyorlar nedir?)... arada sevdiğiniz müziklerden bahsetmek tabii ki iyi ama
bunu neredeyse her paragrafta yaparsanız komik oluyor, o zaman romanın sonuna
sevdiğim müzikler, kitaplar listesi koyun daha kolay...
Ben
bu seriyi burada bırakıyorum doğal olarak; ama ilgilenirse yazara naçizane bir
tavsiyem olacak; belli ki yazabiliyorsunuz, üstelik sıcak ve samimi bir diliniz
de var küçük kasaba, mahalle, sıradan insanları anlatma fikride çok hoş devam
edin, ama önce şu öğüt verme işinden bir kurtulun, konu kalabalığını azaltın, mahalleyi anlatırken, ülkeyi
kurtarmasanız da olur... kitap illa 600 sayfa olmak zorunda da değil, karı kocayı
tıpatıp aynı şekilde 3-4 kere kavga ettirmeyin, ilk defada da biz sorunu anlayabiliyoruz...
dolayısıyla sade az ve öz yazın....
Sonuç olarak bu kitabı okumak istiyorsanız da okuyun, çok rahat okunuyor çok
zamanınızı almıyor, samimi bir anlatımı var....
Son
bir not : yazacaktım unutmuşum kitapta zararlı olabilecek bir konu var... 5-6
yaşında bir erkek çocuğu var ana babası anlaşamıyor sorunlarını çözmeye de
niyetleri yok veya çözemiyorlar her neyse, babaannesi çocuğu almış bu kasabada
büyütüyor her derde deva Mecnun’un yardımıyla (bu Mecnun’u bir bulsak zaten
her sorun çözülecekti ya!) ve yazarda böyle devam etmesi konusunda hikayeyi
bağlıyor... şimdi yazarın bir psikoloji eğitimi var mı, bu sonuca nasıl varıyor
bilmiyorum ama kıdemli bir ebeveyn olarak bildiğim bir şey var ki çocuklar -şiddete
maruz kalma durumu hariç- kendi ana babaları ile büyümelidir... insanlarda bu
sorumluluğu almıyorlarsa çocuk sahibi olmamalılar ve evliliklerini de bu
doğrultuda gözden geçirmeliler... ki zaten ülkemiz çocuk sahibi olmak ve büyütmek
konusunda çok bilinçsiz bir durumda, birde anlaşamıyorsan verirsin babaanneye o
büyütür çok da iyi olur gibi bir sonuca ulaşmak çok tehlikeli...
Sayfa
Sayısı : 644
Basım
Yılı : 2013
Yayınevi
: Epsilon
"Heidi, Peter ve beyaz sakallı dedeye borcum vardı yıllardır, ödemek istedim... Annemi doğurmak istedim belki ve çocuğumdan doğmak... Çilek kokulu karlar yağdırmak... Hayaller ateş alsın istedim..... Eski köye yeni adetler getirmek... Hayatın ortasına çivileme atlamak ve ölümle kadeh tokuşturmak... Ve en çok da yeni bir oyun bulup kan ter içinde kalana kadar oynamak istedim..."
Güneş Çavması... Hayata dokunan ve hayatla dokunanların... Kendine uğramadan bu dünyadan gitmeyenlerin... Bir yaprağın neşesini görüp de alkışlamadan geçemeyenlerin... Saat kurmaya başlayınca oyun kurmayı unutmayanların... Kalbi üşüyünce aşka, ömrü üşüyünce dosta sarılanların... Kederden gülücük yapanların... Düş çıkartmalarını ruhlarından söküp atamayanların hikayesi...
Güneş Çavması... Hayata dokunan ve hayatla dokunanların... Kendine uğramadan bu dünyadan gitmeyenlerin... Bir yaprağın neşesini görüp de alkışlamadan geçemeyenlerin... Saat kurmaya başlayınca oyun kurmayı unutmayanların... Kalbi üşüyünce aşka, ömrü üşüyünce dosta sarılanların... Kederden gülücük yapanların... Düş çıkartmalarını ruhlarından söküp atamayanların hikayesi...
Özellikle ilk kitabın kapak tasarımı ilgimi çekmişti, o zamanlar buna da bir bakayım dedim ama aklımdan çıkmış, iyi ki de çıkmış, teşekkürler yazınız için. Çocuk konusunda da aynen katılıyorum. Toplum olarak görünüşte çocuğa çok düşkünüz ama iş sorumluluğa geldi mi herkes topu birbirine atmaya çalışıyor.
YanıtlaSilÇünkü kimse bilinçli çocuk sahibi olmuyor maalesef :( yorum için teşekkürler...
SilEleştiri elbet güzeldir fakat acaba sizinle aynı kitabı mı okuduk emin olamadım. İyi bir okuyucu olduğum söylenir. (Okuduklarınızı inceleyince okuma zevkimiz de örtüşüyor gibi geldi bana.) İkinci kitap şimdi bitti. Özellikle aşk ve dostluk hakkında kitabın yaşattığı bir sürü duygu ve düşünceyi saymazsak, kitap sayesinde öğrendiğim inanılmaz güzellikte özellikle üç parça var ki bunlar için teşekkürlerim yeterli olmaz. Sanırım bu kitabı kötü bir modda okudunuz ve yazdığınız nottan anladığım kadarıyla ikinci kitabı okumamışsınız, bu yüzden not çok yanlış olmuş. Şiddetle tavsiye ederim.
YanıtlaSilKitapların herkeste farklı bir tat bırakması çok normal... ayrıca tahmin ettiğiniz gibi kötü bir modda okumadım öyle olduğunda bunu belirtiyorum zaten. benim çok net bir beklentim var hangi yazar yazarsa yazsın... yazar kesinlikle konuya müdahil olmayacak, ben okurken yazarın sesini duymayacağım... eğer böyle bir durumla karşılaşıyorsam o kitap ve o yazar baştan kaybedilmiş oluyor ondan sonra ağzıyla kuş tutsa bile bir işe yaramıyor... ki bu kitap baştan sona yazarın kendi fikirlerini dikte ettiği bir metindi...bu anlattığım şeyi birçok kişi anlamıyor... o yüzden Hakan Bıçakçı'nın yeni yazarlara verdiği öğütü burada alıntılayarak anlatmaya çalışayım.. Şöyle diyor Bıçakçı ''çok moral bozucuydu diye yazmayın... anlattığınız olayı moral bozacak şekilde yazın çıkarsamayı okuyucu kendi yapsın'' ben okuyucunun zekasına güvenilmesini istiyorum... yazarın sorunu burada... gelelim nota; evet ben her ne kadar ikinci kitabı okumak istediysem de (ki sonradan keşke ikinciyi okusaymışım diye düşündüm) sıra takip ederek birinciden başladım ve yalnızca onu okudum... yazar ikinci kitapta farklı bir yol benimsemiş olabilir ben onu bilemem ben sadece okuduğumu yorumluyorum...ayrıca herkes serinin tamamını da okumak zorunda da değil, madem tüm tüm kitabı öğüt vererek götürüyorsunuz onu hesap ederek her bir kitabı yazmalısınız... Tavsiye için teşekkür ediyorum (isminizi yazsaydınız bu daha değerli olurdu) ama şu sıra okuyacağımı sanmıyorum yazar 5-6 kitap çıkarsın bakalım sonrasında bakarım... teşekkürler...
Silİsmim Bilgin Denizci. Kitabın facebook sayfasında blog yazınızın altına da yazmıştım bu nedenle isim belirtmemiştim. Açıklamanız için teşekkürler. Söylediğiniz doğru okuma zevki kişiye özel. Ben de kitaptaki samimi havayı karakterleri ve sizin dediğinizin tam aksine anlatılan hikayede yazarın sesini hiç duymadığım için sevdim. Hiç öğüt vermeden olayları çıplak şekilde film şeridi gibi ortaya koymasından hoşlandım. Okuduklarımızdan aynı çıkarsamalara ulaşmıyoruz demek ki. Bu durumda bir kitapta düşündüklerimiz, duyumsadıklarımız ve vardığımız sonuçlar yazılanla değil onu okuyanla ilgili diye düşündüm. İyi günler, iyi okumalar dilerim. Saygılar.
SilTeşekkür ediyorum Bilgin Denizci, benim sosyal medya araçlarına dair hiç ilgim olmadığı için ne kitabın bir facebook sayfası olduğunu ne de benim yazımın orada olduğunu biliyordum... sayenizde öğrenmiş oldum gerçi sizin notunuzu göremedim ama haberdar ettiğiniz için teşekkürler... haklısınız yazılanlar onu okuyanla ilgili... bende iyi okumalar dilerim...
SilGül ben ilk kitabını okumuştum. Bana sıcak bir eser olarak gelmişti. Edebi anlamda hiç bir değeri yoktu tabiii. Belki de o anki ruh durumumla alakalı sevmiştim.
YanıtlaSilEvet haklısın Eral, sıcak bir kitaptı zaten... benim beklentim farklı o yüzden sevmedim... teşekkürler, sevgiler...
SilGül sen dediğinde çok haklısın. bazı yazarlar ya da yazanlar okuyucuyu aptal yerine koymaktalar. Bu yazar ve yazanlar için büyük hata aslında. Ben de seninle aynı görüşteyim.
SilAslında bu kitapta olanın, daha çok ilk kitap olmasının heyecanından ve yazarın henüz stilini oluşturma çabasıyla her şeyi aynı anda anlatmak istemesinden kaynaklandığını düşünüyorum...ama benzer bir durumu Buket Uzuner son kitabı ''SU'' da yapmıştı ona çok sinirlenmiştim... en sevdiğim yazarlardan biriydi ve o kitaba kadar mükemmel eserleri vardı ama topluma ders vereceğim moduna girince olmadı...ve artık Uzuner okumayacağım mesela... epey okuyucusu olan bir yazar için benim okumamam önem arzetmeyecektir şüphesiz ama kendi adıma sevdiğim bir yazarı kaybetmek üzücü oldu... neyse bu konu çok uzun... en iyisi burada bırakmak :))
SilKitabı ilk çıktığı zamanlarda okuyan ve hatta iki kitabı da birden fazla kez okuyan biri olarak yorumlarınıza şaşırdığımı belirtmeliyim. Elbette ki herkesin beklentisi ve kitaptan aldığı tat farklı ama yazıda belirttiğiniz gibi bir konuda ders vermek için illa o konunun masterlı uzmanı olmanın gerekmediğini düşünüyorum. Hayat hepimizd dersler veriyor, çok geçirmiş görmüş veya çok gezmiş kişiler nasıl bizden daha tecrübeli oluyorlarsa ve biz de onların tecrübelerinden nasıl faydalanıyorsak yazar da öyle. Belli ki hem hayat tecrübesi hem de kültürel anlamda (kitap-müzik) zengin bir bilgisi var ve bunları paylaşmak istemiş. Bir blogger olarak siz de ben de nasıl bilgimizi paylaşmak için yazıyorsak bloglarımıza o da kitabında paylaşmayı seçmiş. Edebi açıdan zayıf olduğunu da düşünmüyorum, her bölüm başındaki ufak şiirler bence en güzel ispatı. Annelik konusunda ise yorumunuza yine katılmıyorum. Atlas ihmal edilmiş bir çocuk değil hatta onun iyiliği için babannede kalması daha iyi, zaten ikinci kitapta da durum çözümleniyor hatta başka bir hikayede de göz yaşartıcı annelik halleri var. Ben de bir anne olarak çocuklarımdan ayrı kalmayı elbette tercih etmem ama evde onlar için sağlıksız ortamlar varsa ve çocuk sevgi gördüğü bir yerde kalabilecekse bu onlar için daha sağlıklı olacaktır.
YanıtlaSilRomanı sevmişsiniz ne güzel... yazarda amacına ulaşmış oluyor... yorum için teşekkür ediyorum...
Silson olarak çocuk konusunda (okuduğum ilk kitap bağlamında) görüşlerinize katılmıyorum üstelik bir anne olarak bunu söylemeniz çok ilginç... Yazdığım notta olumsuz ortamları hariç tutmuştum zaten ama Atlas anne babası ile bir şiddet ortamında veya sağlıksız bir ortamda yaşamıyordu pek ala onlar çocuğa bakabilecekken, sorunlarını çözebilecekken üzerinde bile düşünmeyip çocuğu başlarından atmışlardı... ayrıca o çocuk hep 5 yaşında kalmayacak, onun okul hayatı var, ergenliği var, vs.vs. giderek yaşlanan bir babaanne ile yaşamak veya günün birinde öldüğünde ne olacak (evet kimin ne zaman öleceği belli değil ama yaştan kaynaklanan risk ortada)... her ebeveyn çocuğunun sorumluluğunu almak zorundadır... alamayacak bir kişiliğe de sahipse hiç çocuk sahibi olmamalıdır... benim söylemek istediğim bu..
Çocuğu başlarından atmadılar ki, anne baba birbiriyle konuşmayı kesmiş, iletişim kurmuyorlar evde gergin bir ortam var, çocuk kalmak istemiyor. Her ikisi de geri adım atmaktan çekiniyorlar. Ama ikinci kitapta hatalarını anlayıp barışıyorlar zaten. Çocuk sahibi olma meselesine gelince, söylediğiniz ideal durum keşke herkes için geçerli olsa. Ülkemizde kitapta yazılan şartlar altında çok aile var ne yazık ki
SilIsrarla savunma durumunda olmanızı tam anlayamamakla birlikte ben SON KEZ niçin o notu yazdığımı açıklayayım belki derdimi anlatabilirim... Şimdi bu kurgu bir eser, dolayısıyla yazar çocuğunu öldüren bir anneyi de kurgulayabilir hiç kimse de kalkıp bunu niye yaptın diyemez... ama bu kitapta yazar baştan sona tüm durumlar (kadın erkek ilişkisi, aşk, ülke sorunları vs ) için ideal durumu da karakterler üzerinden bize öğütlediği için nasıl oluyor da çocukla ilgili böyle bir yanlış hükme varıyor diye aradaki çelişkiyi belirtmek istememdi... ikinci kitap demeyin o beni hiç ilgilendirmiyor kimse ikinci kitabı okumak zorunda değil... ben yazarın tutarsızlığını vurgulamak istemiştim sadece... ayrıca ülkede çocuk konusunda yanlışlar yapılıyor diye biz doğruyu savunmayalım mı? bu mantığı da doğrusu anlayamadım?... neyse devam etmek isterseniz buyurun ama ben burada bırakıyorum...
SilBu arada mecnun gibi insanlar var aslında etrafımızda, çok olmasalar da varlar. Ben tanıyorum bir kaç tane. Sizin de karşılaşmanız dileğiyle. Sevgiler
YanıtlaSilteşekkürler, sevgiler
Silyazarın da serinin de adı ne kadar ilginçmiş ama yaa :)
YanıtlaSilSüperrr :) en güzel yorum sizden geldi teşekkürler :)
SilSerinin ilk kitabıyla ilgili güzel yorumlar okumuştum ben de. Ancak aynı olayların tekrar tekrar anlatılması, sayfa sayısının çoğaltılmasından başka bir şey değil. Çocukla ilgili düşüncenize de sonuna kadar katılıyorum.
YanıtlaSilKitabı beğenip beğenmemek çok da önemli değil, ama çocuk konusu mühim, aynı görüşte olmamıza sevindim:)
SilCocuk konusunu bu kadar büyütecek sorun nedir gözünüzde gül hanım ?
Silcocuk konusunda bu kadar mühim olan nedir gül hanım ? cocuğun en az yara almış haliyle kurtulmuş bir evlilikle olmasımı ?
SilBelki haddime değil veya üstüme vazife değildir. Zaten Gül arkadaşımız ona gelen tepkilere çok saygı çerçevesinde ve eseri beğenen okurları küçümsemeden cevabını vermiş. Bu nedenle onu bir kez daha takdir ettim.
YanıtlaSilBir kitabı bin kişi beğenir, olumlu yazar ama bir kişi beğenmeye çıkabilir. Bu niye aykırı oluyor onu anlamış değilim. Bir kitap için tek düşünce yapısında tek beğenirlik durumunda birleşiliyorsa işte o vakit toplum olarak kendimizi sorgulamamız gerekiyor. Beğenmeyeni sorgulamak asla haddimize değil.
Herkese sevgiler ve saygılarımla.
Merhaba Eral öncelikle güzel düşüncelerin ve katkın için teşekkür ediyorum... Aynı doğrultuda görüşlere sahip olmamız çok güzel... ben de toplumun bu genel TAHAMMÜLSÜZLÜK duygusundan kurtulmasını canı gönülden diliyorum gidişat tam ters yönde olsa da... sevgiler...
Silsizin dediğinizin aksine ben salt kötülük olmadığını, kişilerin ve duyguların ön yargı olmadan değerlendirilmesinde durumun ne olacağı üzerine çok guzel ve çoğu psikoloji kitabından da daha faydalı olduğunu düşündüğüm bir kitap okudum. Tahammülsüzlük ise belirttiğiniz üzere makesef insanların çok fazla teslim olduğu bir duygu hali oldu bu hal eleştirirken de var, keşke siz de eleştirirken çok keskin hatlar kullanmadan "sizce"yi ifade ettiğinizi belirtir cümleler kursa idiniz . Ayrıca not kitabın içinde ne varsa kapağı da onu anlatıyor.
YanıtlaSilBen bir şey sormak istiyorum. Güneş Çavması kaç kitaptan olusuyor...1.Güneş Çavması-Göç 2.Güneş Çavması2 3.Güneş Çavması-Dünya Varmış.. sıralama bu mudur ...
YanıtlaSilYazar ilk kitabını Dünya Varmış ismiyle çıkarmıştı, ikinci kitaptan itibaren kendi adını kullanmaya başladı. Bu seri benim bildiğim kadarıyla iki kitaptan oluşuyor... Güneş Çavması 1 ve 2, Epsilon yayınevinden çıkarken böyleydi. Güneş Çavması Göç Destek yayınevinden çıkmış, sanırım 1. kitaba Göç ismini ilave ederek yeniden yayınlamışlar. Benim tahminim o yönde ama kesin bir bilgim yok, çünkü bu seriyi takip etmedim. Yazarın facebook sayfasından daha çok bilgi edinebilirsiniz sanırım.
SilGül Hanım çok teşekkür ederim zaman ayırıp yanıtladığım için, zira kafam karışmıştı.Yeni kitaplarda buluşmak üzere diyorum
SilRica ederim, faydalı olmasına sevindim, Sevgiler:)
SilBenim ve çevremde bu kitabı okuyan herkesin (çoğu edebiyat öğretmeni) bu kadar derin mesajlar aldığı bir kitapla ilgili yazılan bu yazı açıkçası beni biraz şaşırttı. Fakat beni en çok şaşırtan kitabın beğenilmemesi değil. Herkes her kitaptan aynı derinliği çıkaracak diye bir şey yok tabi. Fakat kitaba, kitabın yazarına ve kitabın karakterlerine karşı yapılan eleştiriler eleştirinin ötesinde bir üslupla yazılmış bence. Çokça eleştiri yazısı, kitap yorumu okudum fakat buradaki gibi bir üslubu maalesef hoş bulmuyorum. Ama en çok değinmek istediğim nokta bu yazının içerisinde çokça “eleştirilen” öğüt verme ve ders verme durumunu blog yazarının kendisinin yapıyor olması. Bir yazara tabi ki tavsiyede bulunabiliriz fakat bir yazara “öğüt verme işinden bir kurtulun”, “kitap illa 600 sayfa olmak zorunda değil”, “sevdiğiniz müziklerden her paragrafta bahsetmeniz KOMİK OLUYOR” gibi cümleler kurduğumuzda bunun adı eleştiri değil ders vermek oluyor maalesef. Hem de pek de kibar olmayan bir üslupla ders vermek... Vermek istenilen düşünce yine kitabın sade olmasını tercih ettiğiniz, şarkı tavsiyelerinin çokluğundan hoşlanmadığınız olabilir. Ama inanın üslup her şeydir. Eleştiriyle ders verme arasındaki ince çizgi bu blog yazısında biraz kaçmış görünüyor. Hem de ders vermenin eleştirildiği bir yazıda.
YanıtlaSilBir diğer konu yazarın psikoloji eğitiminin olup olmadığının sorgulanması ve kitapta Atlas ile ilgili ulaşılan çözümün yanlış bulunması. Burada yazarın psikoloji konusunda eğitimi olmadığı ve Atlas ile ilgili çözümün de çok yanlış işlendiği anlatılıyor. Buna dayanak olarak da “kıdemli bir ebeveyn” olarak ulaşılan bilgiler gösteriliyor. Fakat “kıdemli bir ebeveyn” olmak da maalesef profesyonel bir eğitim değil. Çevremizde bir sürü kıdemli ebeveynler var çocukları ile ilgili korumacı dürtülerinden veya yanlış tecrübelerinden verdikleri yanlış kararlarla gördüğümüz… Blog yazarının kendi eleştirdiği şeyleri yazısında görmek beni üzdü açıkçası. Bir pedagog veya psikolog olarak bu yorumu getirmiş olsaydı bunu anlardım. Fakat “kıdemli bir ebeveyn” dendiği zaman bu sadece blog yazarının kendi doğruları oluyor ve olaya eğitim dayanaklı bir çözüm bekleyen bir kişinin kendi doğrusuna göre bir olayı eleştirmesini de doğru bulmuyorum.
Son olarak kitapla ilgili çok kısa kendi yorumumu vermek istiyorum. Mecnun karakterinin hayata bakış açısı bence başarabilen insanlar için bir nimet. Kitabı okuduğumda kafamda bir dert tasa varsa Mecnun’un konuşmaları hep terapi niteliğindeydi benim için. Şarkı tavsiyeleri aksine benim çok hoşuma gitti. Çok fazla şarkı keşfettim, hala dinliyorum. Hatta bazı şarkıları kitabın akışında açıp dinleyemedim. Bu nedenle vaktim olduğunda sırf şarkılar için kitabı tekrar bir gözden geçirme fikrim var. Günlük hayat içerisinde karakterlerin konuşmaları işleniyor genelde doğru. Ben o konuşmalar içerisinde hayatıma uyarlayabileceğim ve gerçekten bende iyileştirici etkisi olan birçok mesaj aldım. Bu hoşuma gitti. Ben sadece kişisel olarak siyasetten çok hoşlanmadığım için kitap içerisinde siyasi bir konuyla ilgili sohbet olduğunda sıkıldım. Bu tamamen benim kişisel tercihim tabi. Bunun dışında kitaptan genel anlamda çok keyif aldım.
Öncelikle eğer yazdıklarıma bu şiddette eleştiriniz var ise isminizi yazma cesaretini göstermelisiniz bu ilk nokta. İkincisi benim öğüt verme dediğim konuyu yanlış anlamışsınız; yazar (Esra Hanım) istediği yerde istediği düşüncesini söyleyebilir, öğüt verebilir hiç sorun yok hatta takdire değer bir davranış olur. Benim söylediğim Mecnun ve diğer karakterlerin ağzından alt metin olarak yazmasın. Biz metin içinde yazarın sesini duymayalım. Bu konu başka bazı yazarlarda da var ve ben bunu izah etmekte güçlük çekiyorum. Durum şu örnekle anlatılabilir ''çok moral bozucuydu demek yerine olayı öyle anlatacaksınız ki moral bozucu olacak''. Buna karşılık ben kendi eleştirimde araya kimseyi koymuyorum direkt gül olarak söyleyeceğimi söylüyorum. Bu arada yazarla da mail ortamında konuştuk uzun uzun merak etmeyin. Gelelim ebeveyn konusuna tabii ki bu bir meslek değil ama çocukların nasıl yetiştirilmesinin doğru olduğunu düşünüyorsunuz? başkalarının yanında mı? Son olarak kitabı sevdiyseniz ne ala, güle güle okuyun. Ben sevmeme hakkımı kullanmaya devam edeceğim...
Sil