HİKMET HÜKÜMENOĞLU - KÖRBURUN

Hikmet Hükümenoğlu’ndan daha önce hiç okumadım bu kitabı gördüğümde de kapağı çok ilgimi çekti ve okumaya karar verdim... tam o sırada blogger arkadaşımız ‘’Okuma Günlüğüm’’ çok güzel bir tanıtım yazısı yayımladı, ben de daha fazla gecikmeyeyim dedim...

Konu yakın tarihimizi ortaya seriyor, tekrar tekrar yaşadığımız travmaları, ötekileştirmeye doyamamamızı, birilerinin oyununa sürekli gelmemizi anlatıyor da anlatıyor... bugünde aynı karabasanın içindeyiz değişen bir şey yok... 30 yıllık (1960-1990) bir zaman diliminde geçiyor, mekan olarak da ücra, küçük bir ada seçilmiş, dolayısıyla karakterleri üzerinde klostrofobik bir etkisi var ama bir yandan da o adadan ayrılırlarsa ne yapacaklarını, kendilerini nasıl ifade edeceklerini bilemiyorlar...

Yazar kendi tanıtımında önce öykü yazmayı planladığını buna başladığını ama kendiliğinden yazdıklarının romana çevrildiğini belirtiyor ki bu belli oluyor... biraz fazla karakter var, hepsinin hayat hikayelerinin detayına giriliyor... bazı karakterler çok ayrıntılı başlıyor oradan ilerleyeceğini düşünüyorsunuz ama birden bire kesiliyor, mesela Reyhan, Altan ve Semih... hani bu karakterlere bir önem atfedilmiş ama yer darlığından bırakılmış gibi... ama tüm bunlar roman niteliğini bozmamış, ben bu tip durumlara çok takılırım ama sorun olmadı keyifle okudum... en çok sevdiğim karakteri de Neriman Abla oldu, özellikle ikinci benliği ile konuşmaları müthişti onu da yazmadan geçemeyeceğim...

Romanı çok beğendim, yazarın dili çok güzel, açık, berrak, sizi peşinden sürüklüyor ve gerçekten elimden bırakamadım... siz de kaçırmayın okuyun... 

Yazar:  Hikmet Hükümenoğlu

Sayfa Sayısı : 592

Basım Yılı : 2016

Yayınevi : Can

"Birazdan güneş doğacaktı. Uyuyan cırcırböcekleri uyanacak, yorulanlar uykuya dalacak, insanlar yataklarından kalkıp kahvaltı masasına geçecekti. Yıldızlara bakılırsa bulutsuz, rüzgârsız, ılık bir gün olacaktı. Önce uzaktan düdük sesi duyulacaktı, sonra şehir hatları vapuru, yosunların kokusunu kabartan köpükler çıkararak iskeleye yanaşacaktı. İçi her zamanki gibi çay ve mazot kokacaktı. Halatlar atıldıktan birkaç dakika sonra hemen toplanacaktı; vapur Körburun'da çok beklemeyecekti çünkü Seher'den başka yolcusu olmayacaktı büyük olasılıkla."

Körburun, hem uzak hem yakın bir ada… Sapa, içine kapalı ama bir o kadar da yakınındaki anakaranın uzantısı. Kuşaklardır gözden ırak, ağır akan yaşantısı aslında hiç yabancısı olmadığımız bir öykü anlatıyor bize. Eski, "ah ne güzel komşularımız" ile geçen günlerden gittikçe kendi içine kapanan, içine kapandıkça da kendi kurallarındaki dayatmacılığın sertleştiği bir yaşamın adım adım örüldüğü Körburun'da gürültülü şeyler hakkında susulur, günlük sesler ise uğultuya dönüşür. 

Hikmet Hükümenoğlu, üç kuşağın aşklarını, hırslarını, düş kırıklıklarını anlattığı Körburun'da "büyük roman"ı deniyor ve bizi öykünün bireyi aştığı yere bakmaya yönlendiriyor.